পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৫৯১

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কাণ্ড, ১৮৩২।] মণিপুৰ যাত্ৰা। ৰে যেন লাগিল। কিয়সে, কোলে দেহটায়া যাণ পেয়েৰে বেঞ্চত বহি থকা মানুহৰ অভ মূখি মুৰি বিলৈ ৰে ৰাছি লোখা খেলে। তেওঁ বিলাকে হেচা-ঠেলাকৈ এখন বেঞ্চতে বহিৰ, তেও, এখন কি দুন মহুলমাল মানুহে অধিকাৰ কৰি থোৱ মুকলি ৰেখনত নহে। অৱশ্যে ইমান দিলে এনেবোৰৰ ভালেমান কৰিব পায়। “চেনিৰা” জনত মোৰ এজন পুৰণি বিফ মেণি খাহেৰে “মণি” কৰিলে। এতে অসমীয়া মানুহ। কি মই যেতিয়া এ•ে ভৰ ভৰ আছিলে। তেতিয়া ৰা কাৰণত এখেতে মোক ভাল নেই- হিপ, সেইবাবেই হল, নিখৰ তিৰ ভালেমান দিনৰ মূৰত ইঠাৎ দেখা পালে শিক্ষকে বেনে অগ্ৰিহেৰে কুশলাদি সোণে, তেখেত তেনে একোকে নকৰিলে। ভালেমান দিলৰ আগেয়ে এবৰ ধুবুৰীতে এখেত লগত মোৰ হঠাৎ বাটত দেখা হৈছিল। তেতিয়াও এখেতে মোৰ লগত আগ্ৰহেৰে আলাপ কৰা নাছিল। সেই হক, এতিয়া এখেতে মোক একলৈ যোৱ।" বুলি সুখিল মইও “মণিপুৰলৈ যাওঁ বুলি কলে আৰু দুইয়ে বাং দুফালৰ গাড়ী উঠিলে। গৈ। শিক্ষক জিৰ ভিতৰত যে ইয়াতকৈ অলপ বেছি মম চেশেই খা উচিত, সেইটো ৰোধ কৰে।কোনেও নীকাৰ নকৰিব। | সময় “ঘৰিয়লী” ষ্টেচন পালোগৈ। কিন্তু আমাবেশ শাইম ডাউন-ট্ৰই তেতিয়া আৰু নোলোৱাত ৰা তেনে কিবা এটা টা হেৰাত আমি অয়িনীত” নিশাকা ঠিক কৰি ষ্টেচনৰ বাৰততে বিল পাৰি ললে। কোনো কোনো ঠাইত ষ্টেচনৰ ৰাৰাণ্ডাত কিৰ নিদিয়ে। “মোছাফি খালা” লৈ পঠাই দিয়ে। এৰিাণী” কে “মোয়াফিন” এটা আলি। আৰু ৰাখায় বিনা খালেখিও কোনেও এতে বুলিলে। শেহ প্ৰকাশ পাশে যে চেষ্টৰ এনে নোৰ লগৰীয়া যাক চিনি পায়। ফৰে অলপ পৰি , তেওঁ আৰু কিবৰ খাল দিোেহা কৰি দিব খুজিতে। কিন্তু আৰি ৰাৰাত এৰিলৈ ভাল পাই তাতেই এtি টেল মাষ্টাৰ সৰীয় ছিল। গলি অ মোৰ চিনাইলৈ ৰালি যাতে বি ফিলো।