পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৫৭২

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

১২২ বাঁহী। ' ২ , এ সংখ্যা। খাজ এটাই চেলোকটে। যজালে। ১১ বজাত কোনো কমে ফুট-লাইট লগাই দ্ৰুপচিন তুলিবলৈ ধৰোতে ডুপচিনন মুঠে হে মুঠে। অখিয়ে আকৌ হাইচাপৰি বজোৱা আৰু হাঁহি-শিকিল।লি হল। হাতেৰে কোশে কয়ে টান-টুনি ভুপচিন তোলা হল। থিয়েটৰ খাৰ। আধৰা মুঠেই ৪ দিন হে দিয়া হৈছিল। পাৰ্ট মুখ কাৰো নাই। এটৰৰ পায়ে সম্পূৰ্ণ নিৰ্ভ। এবাৰ স্পটৰে সৰু সৰু কৈ স্পট কৰোতে শাৰ কীচক ভায়াই শুনে হে নুগুনে। বোৰ লাগি প্ৰম্পটৰক লগ ভাঙৰকৈ কৈ দিলে “ভাই তই নগণ চাপি মাহ। অলপ ভাঙৰকৈ ক খ।” কীচকৰ এই কথা অভিয়েঞ্চৰ সমুখত বহু সকলোটিয়েই শুনিলে। সকলোটিয়ে খিলখিল কৰি শেহত গিৰ্জনি মাৰি হাহি হাত-চাপৰি বজাই কি প্ৰশ- টৰে বোৰতে ডাঙৰ ডাঙৰকৈ সকলোৱে প্ৰায় শুনাকৈৰে শট নাৰ কৰিলে। অডিয়েৰ আকৌ গিনি মাৰি হাহি এক হাত-চাপৰি পৰিল। এইদৰেই মাজে মাজে হি ধিকিলিৰে সৈতে সেই দিনালৈ তালে বেয়াই কীচকব পাশ হৈ গল। কীচক মৰোতে মোৰ ভীমৰ দফালি চাই কোনে। অডিয়েকে হাত-পৰি বজাই ব্ৰোভো লেভে কৰিছিল। অনুন হোৱাজনেও নিজে ইমা বাজ্ঞা বজাৰ জনা গুণে প্ৰাণ কেমন কেমন ক্ষনে সনি” এই খবৰ বয়ানট ৰাগিনী খেমটা তাটো বজাই ৰাজাৰ ফল পৰাৰ লগত অহা চোকোৰা দুটাক গোৱাই নাই কিন্তু হাত-চাপৰি আৰু বাহাদুৰি ললে। আনবিক পাট। ভিতৰত ৰৈ গালে বা হৈ আৰু লৈষকীয়ে বামুণী হৈ অডিয়েক পাৰেনে হঁহুৱালে। মাজতে তুধিষ্ঠিৰ হোৱাজনে এটা চিন গাড়ি ত্যৰ খাই থৈ পিন্ধিবলৈ পাহৰি নামূখে হাত অঙিয়েফে বেহুকৈ তত ধৰিব পাৰি তেওঁলোকৰ এখনে কৈ পেলালে মামা যুধিষ্ঠিৰ খহাখাইএই দাড়ি খুৰাই আহিল সে কি?"তেওঁৰ এই কথা অঙিয়ে আকৌ হাঁহি খিকিপালি হল আত-চাৰি পৰিল। শিফলে ষ্টেৰ ভিতৰতো ষ্টেজ মেনেকাৰ আৰক লগৰীয়া এনে খগুতে দু শিকিবলৈ ই কি এৰিলে। শ্ৰমৰ দিন। কাপোৰ-কানিৰ ভাত খাতে বিশেষ গোলমাল হোৱা নাছিল; কিন্তু একটি এষাৰ কলিম এন শই মিথ হৈ