পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৫৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

এখােণ, ১৮১সমীয়া ভাষাৰ সম্পর্কে আষাৰচেৰেক কৰা ২৭ ৰৰ চৰা, একাৰ সখা, বিনৰ যেত, খৰ সত্ৰ আৰু সমাজ-শৰীৰৰ এ প্রত্যঙ্গাদিৰ ব্যৱহাৰৰ উপযােগী কৰি উলিয়াব পাৰিছিল, আৰু যি তাই বুৰঞ্জী, উপাখ্যান, কাব্য আদি প্ৰকাশ কৰিবলৈ আটছিল, বি ভাষাই এখীন আৰু আধুনিক সাৰ ৰাজ্যৰ অসমীয়া প্ৰজাক তেওঁলােকৰ দুদু আনন্দ শোক পৰিতাপ আৰু আৰ বি চর্চা বিষয়ত এত লেপেলাইছি, সেই ভাষা ভিক। সেই দুখী? বাৰিক পত সেইজ্যায় নয়, আজিকালিৰ আমি অসমীয়াবােৰহে মাতৃভাষীৰ পৰা বঞ্চিত হৈ ভি হৈছোঁ। আমাৰ ছাৰ-ৰাত লাে তেল খান চাউল আছে, অকনিত শাক, পাছলি, আছে, ভাব-বিত মাছ আছে, কিমি সেইবােৰ গােটা আনি ৰাখিব নানি গােকত টি কাই মৰি কৰি কৈছে। আমি দুখিত াণ, আৰ একো নাই।” আলি ই বেশি পাঠীতে পৰি টোপনিৰ মলত বিবিয়াইছে, “পােহৰ নাই একা।” ইয়াতকৈ বেজাই কথা কি আছে! আমি মিল ঋষ্য নিয়ে ব্যৱহাৰ কৰিব নাজানাে, আৰু কওঁ আমাৰ মাতৃভাষা দুখীয়া। মোৰ কথাৰ প্ৰমা। বিচাৰি সৰ দূৰলৈ নগৈ অসমীয়া ভাষাৰ অভিধান হেমকোষপাত এটা মেলি চালেই দেখাব যে তাৰ এপাতত থকা চাৰি ভাগৰ এভাগ - মানে আমি বুজ শাও, পাক সেইবােৰ ব্যৱহাৰ কৰিব নালানাে। এনে কি হৈছ? সৰহ নালাপে ২৩ বছৰৰ ভিতৰতে শাৰি আমাৰ, তাৰাত আগায়ে প্রচলিত এক ইমানবিলাক শ হেৰুৱালোঁ যে বিলে দু লাগে। সহস্রলােচন ভাষাৰ এটা এটা শব্দ একোটা একোটা চকুৰ নিচিনা। ইমাম বেগাবেলিকৈ যদি এটা এটাকৈ অসমীয়া ভাষাই নিজৰ চকুৰােৰ বেয়াই আছে, তেন্তে অলপালৰ ভিতৰতে সি অন্ধ হৈ থানত পৰি প্ৰাণত্যাগ কৰিবৰ সম্ভব; আৰু তেতিয়া আমি মুগুসকলে গােটই তেওঁৰ দা-কা গড়ৰেৰে সমাপন কৰি বহলা ভাষার ব্যাপক ভােব ৰে কৰাৰ পাৰি এইটো খুৱ। আমি অসমীয়া ভাব নিশিকে লক না চর্চা নফৰে ত একে মাই! নাই মা আমাৰ মূৰত নাই, মনত নাই বুজিত নাই, অসমীয়া ভাষাত নহয়। আমি নাই বুলি লাগত কি নথকাটো ভাবি লৰ পাৰে কি কো-গণৰ তে আখ ল