পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৪৭২

( বছৰ, ১৪ শংখ্যা আছে, তোমাৰ বগলিয়ে খোৱাত বুগলি মৰা হৈছে, মোৰ আৰু নাইবা কা এক পা দিয়া দিয়া। এই কথা কোৱা যাকে পোবা ভাগিব। কণা পালে কবা মোৰ নাৱত বহুত চকু আছে তোৰ চকু দেখুৱাই দে মই সেই লোখাৰে দিম। মানুহজনীক কৰা পিতৃয়ে বিবাহ কৰিছে এতিয়া বন্ধ হল চলিবৰ সময় পৰিছে, সতী যাব লাগে আমি নিবলৈ আহিছো। ছাৰ লেজুৰ গৰকিক কৰা মোৰ নাৱত যত লেজু আছে, তোমাৰ লেজু মোখৰে দেখুৱাই দিয়া মই লেন্ধু দিম। বুঢ়া আপৰ কথাৰে খাৰ উত্তৰ দিয়াত চাৰিয়োজন আৰু কোনো কথা নোকাৱাকৈ পলাই প দিলে। এই দৰে বেপাৰ কৰি আহি এটা আমগুটা পচাই কইছিল, গছ জমে ডাকাৰ হৈ মলিয়াই গোট খৰিলে কি পকিং শগা আৰ নপকিত ৰা বন্দী কৰি থলে। এনেকুৱা এটা সাথৰ জি পূৰ্ণব্ৰহ্ম তুলতে এজোপা মাটিনামৰ গুটা এটা আনি পচাইছে। সেই সাপ। ভাগৰ থৈ মলিনত এটা ধৰি পকিছে। পকা আমটাৰ অৰুণো- নাই ইডাল সিলে বলাই—মুঠে ভুমিত পৰিলহি। এই দৃষ্টান্ত দি পৰমেৰে বুঢ়াৰ লৰা ছোট খোকোলাই আনিলে। | পৃথিৰীৰ কালি ঠাই যে মূলত সকলো পাৰিষ অৰ্থাৎ ব্ৰহ্মা, বিষ্ণু, মহেশ সহিতে আলচ পাতি পুনৰ পৃথিৰীলৈ আহিছে, কিন্তু অৱহাৰৰ পৰিচয় কোনে দিম বুলি মনত খেদ কান্ত নিজ শৰীৰৰ পৰা এজন ৰাজ হৈ কৈছে আমিয়ে সকলোকে পৰিচয় কৰাৰ। তেতিয়। অপওতে আলাদিত হৈ জনাইছে যে তোমাৰ নাৰ বঢ়াৰ-পো হব। ৰাৰ পপ, হয় বিজয় শেখায়ে কৃষ্ণ অৱতাৰ আঠ কোটী প্ৰণীৰ ভিতৰৰ কিমান আহিল কিষান বাকী আছে। এৰ্মমূৰ্ত্তিৰৱে কৃতাঞ্জলিপুতে এক বাক্য শিৰে ৰি পাৰি নক 'নো উত্তৰ দিতে হয় কোটা আহিছে দুই কোচ। বাকী থাকিছে। তেনেহলে আমি পুনৰ ভু লোকলৈ ৰাৰ লগ ল; কি বন্ধ লৈ যোৱা হব গাৰেহে সুজয় কৰিব লগাত পৰিল। এই কাশ কৰি গুৰুদেৱে কলে আমি শৰণ ভজন এয়ণ কীৰ্ত্তন চাৰিটা যত মিয়া। তুমি কি বা তাৰ পৰিচয় দিনে? মুৰ্তিবস্তুকে উদ্ধৰ দিলে আমি যে একা ঘৰৰ প্ৰীতি সদয ইয়াকে লোখা হৈছে।