পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৪৬০

বহী। [ ২ বা, সংখ্যা ফাদে যোগী এ এ বিল কাশে। মানি কোন অগিনী কান্দে তব বিহনে।” (খালে, তোমাক ধৰি পাৰ-কণীয়৷ মুকুত লাগে, খেতে পায়-উপসাগৰ মাই লৰ গুৰৰ ভাৰতক্ষহাসাগৰৰ পাৰলৈ যোৱা, নতুবন্ধন পুলিপুখুৰীত খেণি-জাল খাৰিলে "বোঘেদেৰ বাড়ীৰ সইৰে বকুল-স্কুলে প্ৰায় পা যেতে থাৎ তেওঁৰ নাৰপৰ সৰি পৰা ভগ ফুট। মুকুতাৰ ‘নোলক’ এটা-এডোখৰ পাৰ পৰা তাৰ বাহিৰে আৰু পাৰাযমান মুৱা হৈ নানা স্থানে অনুসন্ধান নকৰি যদি উক্ত কোম্পানী বৰপেটা গুৱা হলহেতেন তেন্তে ধিতে তেওঁলোকে সৰ্বাঙ্গসুন্দৰ ফৰম পুথি” পালেহঁতে।। বঙ্গদেণত ডাকৰ পুথি নাই। কাপা থাকিব। সেই বুলি যে দুখৰ চাৰিখন অ-তত বিচাৰিলে ভোলাব এনে ময়; আৰু সেইটো সম্ভৱও | ছাপা হোৱ। বলা কিতাপ যেনেকৈ আজিকালি মত সিফতি হৈ পৰিছে, আগৰ কালত অৰ্থাৎ আসামৰ গৌৰৱৰ কালত, আৰু পৃথিবী হাঙ্গা- য ওলোৱাৰ আগৰ জোখৰ কালত দু-দহন জাল সমীয়া হাতে- শে। পুখিও বঙ্গণেশত চিটি পৰিছিল। এইবাবেই অগীৰ পুৰণি কবিসকলৰ বাৰাই ৰচিত ভালেমান পুথি পূৰ্ব্ব, পশ্চিম, উত্তৰ বঙ্গ হট, আদি ঠাই পাইছিল শৈ, আৰু সেইবাবেই মাঝে-সময় দুখন-এখন পুৰণি হাতে-লেখা অসমীয়। পুথি সেইবোৰ ঠাইহ ওলায়। বিশেষ, উত্তৰ বঙ্গ আৰু মৈমনচি এসেও তো পুৰণি অসামৰ ভিতৰতে আছি- | বা, যদি এনেকুৱা এটা অদ্ভুত ঘটনা ঘটে,--আসাম সোণৰ গুণ খনি গোটাচেৰেক ওল, অংক আসাম ব্যৱসায়-বাণিত ইতাহিৰ থৈ ইনহি হল, চা পৰ্যন্ত যাবলৈ অসমেসি শেল হল, ইগ২ি কাপ অশষ যৰ ইতি হৈ অংগাম জয়-জং -ই হল; আৰু ৰামলৈ উৰি সোহা আহিলত বঙ্গদেশ পৰি গ, শাক তাৰ উন্নতি সেতাৰ জনহি হৈ সি মৰি-দীখে বালিং হল গৈ, বঙ্গ সাহিত্যৰু তুলসীৰ তলত গেৰিলৰে গাৰ।