আমে, ১৮৩২] সম্পাদকৰ চৰা। ৩৭ বছৰৰ আগেয়ে অসমীয়া ভান্স বা জৰীডাল এতিয়া অলপ লিই দি টিৰৰ হৈছে। | হেমকোষৰ আখৰ-যেটনিৰপৰা ৰে চুলি এছালৰ সৰানো ছবি নেপাষ, তেহেলৈ বামুণেই ম বা শেই হিগফ" এনে থাকতে নাই। অৱশ্যে যুক্তিশূন্য হৈ মই গাৱে আঁতৰা যুগুত। হেমকোষৰ আখৰ-যেটমিও কোনো কোনো ঠাইতৰে অলপ অসঙ্গত নয় এনে নহয়। সঙ্গত সঙ্গত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। মানে যে যেকোষৰ ওপৰত পোঠা ওলোৱা, এনে সিমান্ত ভু। যেকোক মান্য কৰিও ৰ দুই-চাইটা আখৰ-টেনি লৰাই চলিলেও পাপে অপশা সমীয়া ৰচনা লেখিব পাৰি। আজিকালি বঙ্গদেশ বলা মাহেকীয়া কাৰবাৰ মন
িযি পঢ়িছে তেৱেই দেখিবলৈ পাইছে যে লেখকসকলে তাত বিদ্যাসাগৰৰ
আৰু প্ৰতিবাদ” অভিধানৰ দিনৰ ৰণবিন্যাস অনেক গৰু-চৰ কৰি বৰ্ণ ঘিাস কৰি নিজৰ লেখা লেখিছে। তাৰ বাৰাই তেওঁলোকে বিদ্যাসাগ আৰু প্ৰতিবাদ অনিক একেবাৰেই ওই পেলাইছে বুলি কোনে নক। সেই বুলি কলিকতাৰ খোলাৰ চাউলৰ মহাজনৰ গোশেই অৰ নিৰ টিটি কৈ লেখিবৰ নিমিতে তাক যদি এই বলা মাহেকীয়া কাকতৰ কোনো সম্পাদকে “প্ৰকৃতিবাদৰ” বিন্যাস চাই কৈ লেখিবলৈ ক তে ৰণি বৰ্ণবিন্যাস সময়োপযোগী টা চাইট। সলাই লোৱা সেই সম্পাদকে ফু পাকৰপৰা মুক্ত হবৰ বাট পাষ যেন লাগে। উদাহৰণ স্বৰূপে গেটাচেৰেক শবই আমি তলত দিলে। এখৰ-খোটনি শটো হেমকোষত আখৰ-জেটনি” আছে; সেইবাবেই যে অ-খোটনি' অথ হল এনে নহয়। পাহানি লৰে বৰাই মোনাফীত 'আখৰটেনি ২ লেখিছিল। * আমি কওঁ আখৰ-জেটিনি” আৰু “আখৰ-টেনি”, লোক, যে, গে, যোবা, কোনোটা ভুল নহয়। হেমকোষত লুধিলো” আছে বুলিয়েই “লে।" লিখাটো মা দু এই কথাও মানিবলৈ চান। শালী লেখকসকলে “ই” সুধাই" এইটা লেখে। আষাৰে দুইটা থাকিলে লাভ নাই। যেকোৰত “পা” আছে, সেইবাবে • “জোনাকী” দ্বিতীয় ভাগ, ২৪ পিটি।
