এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
৩৭৬ শাহী। [১ বই, ১২ সংখ্যা নীল আকাশক এৰি অনিল শৱৰি আহি মুখনি চুক্মিলৈ। তোমোৰা বলিয়া যেনে ফুলৰ সোৱাদখিনি লই পাইলে কিয়নো পদুমী তোৰ প্ৰখৰ ৰবিৰ প্ৰতি এই গৰাণ ৰূপে ৰাৰ চকু খায়, কিশো প্ৰচণ্ড হায়, | পুৰি ধেই বঢ়ায় বিভাগ। তোমাৰ জীৱনৰূপ জীৱন শোষণ কৰে, একুৱা নিৰ্দয়। পৰহ দেখি হায় আললে আবৰি ধৰে | স সময়। হু আকাশে থাকি সদ। ঘূৰি ঘূৰি ফুৰে, | নাই সহবাস। আলী অবলা দেহি কোমল হৃদয় তুমি, | এলতে নিবাস। তেলুৱা প্ৰখৰ কৰে কি তুমি বোৱ। সুখী | বুজিব নোৱাৰি। মানুহে ৰবিৰ কৰ সহিব নোৱাৰি চলে শীৰে হাতি ধৰি। মই কওঁ বো বাল। এৰি সূৰুষৰ প্ৰেম, | 5 লিখা। মিজান নিশা তেৰে খাতিৰ নিয়ৰ পাই এক বা শৰ থকাৰ মালা পশী বুলিল, “নাতে নিল কাৰণ। বিলি লী নাৰ শ্ৰাণেণৰ পায়।
