এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
যায়। [১৪ বছৰ, ১১শ সংখ্যা পাও সমুখত আয়া বি- গো, কি নোবে। কে লেহি নাহি চকুৰ আগত বিজুলীৰ চাকা দৰে, হেঁপাহেৰে কাষ চাপি আগবাঢ়ি যাও, ছবি মোৰ কেনিষ আঁতৰে। - এমনি নে উভতি আহিলে - নো যেন মধুৰ মাথোয়ে, দুখীয়াৰ দুখতেই সমীই কোনোবাই মাতিছে সাৰে। পুৰু যদি আগুৱাই দুৰ্বল হৃদয়, টও কণই যায়। বহুত দূত গুনে ৰিণিকি ৰিণিকি লাহে লাহে তাতে যা যায়। নিতে নিতে এনেদৰে আশাৰ ছামা সহি সহি লাগিছে আমি, যক উটি যেনি যায় ফাল-সাগৰত, মালি মোৰ জীৱন-তণী। কেমে নো নিৰ হায়, কোমে নো বুলি লয়ৰ গভীৰ বেদনা। কামো চকুলো টুকি বোৰেৰে কম, দীয়মৰ শেষ ৰাতনা। নেলাগে বৰ গেহ, নকৰে। ফাষনা, যত দিন যাচ্ছে। সংসাৰত, মি ম ম নিয়ে বিলা, ল প্ৰতি ফোলা। জোনাক যতি খছি তটিনী ভীত মধু হু কাল।
