পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৩৩

আমে, ২১ অপৰা মলমােভিনয়। কোতেই মই তাতে ওলালোঁগৈ। উনি ভাঙৰীয়াই নােসতিকা “হে মৰম কৰে, মই সেই শােৰে সৈতে ভালকৈ মাত কৈ মােক মাহি-বুলি যায়। তেওঁলােকে খুণীয়াকৈ ধৰি নেল পালিশকে মন ফি নােকি পঢ়িছে নিয়েছেন বুলি ময়তেওলােকৰকাৰতে বহিলোঁ। তাৰ পিছত পলাশ বেশি টাকা মাৰি কি লাহেকৈ কৰিলোঁ, জ্ঞাৰীয়াই নাে কি পঢ়িছে, মই মহা মুককে ল তাৰ তা বি গিয়াস বিনে?” উকিল ডাঙৰীয়াই সৰিধান মিলে, এই আদি নেপকিং। এই অণিলো, ভাবী, নেটেল নাে আকৌ কাক বেলে? ভাত কে কি লেখিছে বন্দীয়ে নি, খুজিছে। ৰ পালো, 'নেলে এৰি কিভাপ। এইবিধ কিতাল পেম কথা লেখা থাকে। এই ভালো, ৰিৰ কতি পেৰ নেকি ভাঙৰী উকিল ডাঙৰীয়াই কতে, , এক তো আৰু এক ডেকেৰীৰ পেন। এই দিনে ইৰ কৰ সৈতে গােপিনী সকলৰ পেৰ কথা শুনিলে পুষ্ট হয়। ডেকাৰ সৈতে, ছেকেণীৰ শেষৰ কথা শুনিলে কি পুরন হব ভাঙৰীয়? বৰং সেই কথা লৈ গােচৰ লাগিলে আমাক সাক্ষী দিবলৈহে টনা-আজোৰা কৰিব পাৰে। মােৰ কামি উকিল ডাঙৰীয়াই মাত লগালে, “কি বােলেনে এল, তুমি কোৱা কথা সচা, কিন্তু তেনেকুৱা পুইপ নহলেও নেতলত লেখা পেলে পেম ; তুলি আদুলিয়া খেলা ছোৱালী-কুৰি শীৰ নেজ। মই কলে। ডাঙৰীয়া জা কৰি ৰােক ভালকৈ বুজাই দিয়েছেন এই পে কেনে? মােৰ কথা শুনিতেতে একলা বা জিপে কাক মােক দিল। শ্যই সেই এটাইবােৰ কৰি লােৱাৰিলে;তালি তেখেতৰ ৰাই ৰােৰ শুনি ঋকিবলৈ ভাল লাগিছিল; আৰু সাকৈ কবলৈ গলে মই তাৰপৰা অনেক গিয়ান পালা। ত ম গুখিলে, ঙৰীয়া গিৰিয়েক ণৈীয়েকৰ ভিতৰত গো ব লােৱাৰেনে? তে ফলে, কি খ নােকালি, কৰিলেই ব পাৰিব; ৰ বিৰেই লাে হওক, ৰালৰিকৈ এখােনেই গিলি পেলালে । সময়ৰ উমান কাল পােৱা নাযায়। হােবাই বা চুরি শাহে লাহে লােৱা লৈ লেৰে আৰ ভালকে সে গো বন্ধ।' তেৰ কথাষাৰ মােৰ ঘৰত বাক সােল।