খুণবাও--অঃ চেংলুং! চেংলুং! নয় যা চেংলুং! দেউতা! আজি আক’ তুৰ বৰি চুঁও দেউতাঁ
[ খুণবাও লুকু দুয়ো নগাকুঁৱৰীৰ ভৰি চুই সেৱা কৰে ]
[ চেলুং মাককলৈ গুচি যায়। খুণবাও আৰু লুকুৱে বহুত পৰ চাই থাকে। খুণবাৱে শিঙাত ফুদিয়ে আৰু কেটামান নগাৰ প্ৰবেশ ]
চেংলুং অসম্ অবা যাইছে! দেউতা পালে লৈনিছে তঁঅতি লক্ আটাই নককিনি ইতিয়া ওলাবি—চেংলুং লক্ লক্ বৈয়াম যাবি। তঁঅতি অআ কত তাৰ লক্ যুৱা কতা তাৰ উনি পাব নালাকে। লক্ লক্ যাবি দেকি তাকিবি তাৰ একু দুক অপ নিদিবি। অসম পালে যতি তাৰ কিবা দুক দিয়ে দেকিপি—অসম লকতে ৰণ দিপি। মুকে কপৰ্, দিপি। যা ইতিয়া যাবি--চেলুং কিয়ানি বউ দূৰ কলে।
[ নগাবোৰৰ প্ৰস্থান ]
লুকু! কানিছ! নাকানিবি লুকু তই কানিলে চেংলুং কিয়ানি বাটতে দুক পাব! নাকানিবি!
লুকু—নাকানু বুবু। কাকাটি ওণকাল আয়িব বুবু? অসম গৰ—কিমান দূৰ তাকিছে বুবু?
খুণবাও--দূৰ অলে আছে লুকু! তেও তাৰ অলে ওণকালে আয়িব।
-আঁৰ কাপোৰ-
- - - -
