কণচেং---আশীৰ্বাদ কৰক স্বৰ্গদেও! আশীৰ্বাদ কৰা
সতীলক্ষ্মী আইহঁত! তোমালোকৰ পদধূলি শিৰত লৈ এবাৰ
শত্ৰুৰ সম্মুখীন হওঁ! আহা ভাইহঁত সাহসেৰে বুকু বান্ধা
বজ্ৰমুঠিৰে তৰোৱাল ধৰা! ঈশ্বৰ সহায়! কুললক্ষ্মী সতীৰাণী
আই, বাই, ভনীহঁতৰ আশীৰ্ব্বচন, সাৰথী, আহা সেই বিশ্বাস-
ঘাতকী নৰকী পাঠান সমুচিত শাস্তি বিহি দেশৰ অপায়
অমঙ্গল দূৰ কৰোঁ আহা!
চুৰেং-আহা ভাইহঁত। এবাৰ বোলা সকলোৱে জয়
জননী-জন্মভূমিৰ জয়!
সকলোৱে—জয় জননী জন্মভূমিৰ জয়!
কণচেং—কিভয়! কিভয়! দেবঅংশে জন্মলভি দেৱতাৰ
আশীষ শিৰতলৈ, ইন্দ্ৰবংশী বিজয়ী আহোম তোমালোক,
—আহা সেই শক্তি পাঠানক দেখুৱাই, পাঠানৰ হৃদয়ত
হৃৎকম্প উপস্থিত কৰি দিয়া! বাৰে বাৰে-পৰাজিত
পাঠানে কি দুঃসাহসেৰে আকৌ আহোমক জোকাই লয়।
আই। ভাইহঁত, এবাৰ উঠা—এবাৰ তোমালোকৰ অন্তৰৰ
সুপ্তসিংহ জাগ্ৰত কৰি তোলা, শিয়ালৰ দৰে, পাঠান ৰণভঙ্গ
দি পলাব।
সকলোৱে—জয় জননী জন্মভূমিৰ জয়!
মূলা—[ উঠি ] আৰু কিয়! কিহৰ শোক। কাৰ কাৰণে?
এই ৰূপ—এই সৌন্দৰ্য্য কিয়? কাৰ কাৰণে?
[ কপাল সেন্দুৰ মছি পেলায়। হাতৰ খাৰু, ভিৰি মণি
সোলোকাই দলিয়াই পেলায়]
১২
