পৃষ্ঠা:নগা কোঁৱৰ.djvu/১৩৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩য় দৃশ্য ]
১২৩
নগা কোঁৱৰ

 লুকু—একু নাবাব! মুৰ পালে তুৰ কি লুকাবি কাকাটি! মই তুৰ মনৰ কতা আটাই কব পাৰে।

 কণচেং-পাৰ নে কি লুকু! বাৰু কছোন মই কি ভাবিছিলো?

 লুকু—তই ইয়াতে তাকি বাল নাপা কাকাটি। ইয়াত অআ দিন পৰা তুৰ মন অদায় দিন দুক।

 কণচেং---কিহত বুজিলি? মোৰ দেখোন তোৰ ওচৰ পোৱাৰ পৰা মনত বৰ সুখ যেন হে লাগিছে।

 লুকু---মিছা কতা নকবি কাকাটি। কাকাটি তুৰ মন আবিৰ দৰি অনা পকী ৰকম অলপ মান ৰং নাই।

 কণচেং—ভুল বুজিছ লুকু। মোৰ মনৰ ৰং তোৰ ওচৰ পাই আগতকৈ বহুত বেছিহে হৈছে। কিন্তু লুক, হইছে কি জান?

 লুকু---কি অইছে কাকাটি? আয়ু তুৰ কি অইছে?

 কণচেং—তই ইমান উত্ৰাৱল হৈ পৰিলি কিয় লুকু?

 লুকু---তুৰ কিবা অইছে কাকাটি তই মুৰ পালে কোৱা নাই কিয় বুবু পালে কোৱা নাই।

 কণচেং---নহয় পাগলী! মোৰ গাৰ অসুখ একো হোৱা নাই! হইছে এটা ভয় মনত কিবা এটা আশঙ্কা। যেন তোৰ এই চেনেহ এই মৰম এই আদৰ এই ভালপোৱাই মোক বেছি দিন আবৰি ৰাখিব নোৱাৰিব। সৌ আকাশ খনৰ ফালে চা লুকু কেনে শুৱনী। যেনি চাৱ কতে অকণমান চেকা নাই চালেই চকুৰোৱা কেনে নিল। অথচ এক মুহূৰ্ততে