পৃষ্ঠা:নগা কোঁৱৰ.djvu/১১৭

১ম দৃশ্য

১০৭

নগা কোঁৱৰ

মোৰ কোনো উপায় নাই। মোৰ স্বামীক ৰাজ কোপৰ পৰা নিস্তাৰ কৰি মোক জীৱ দান দিয়ক ডাঙৰীয়া।
 চাও—সকলো জানো আইচুদেউতা! নিজে একো কৰিব নোৱাৰিলোঁ। সকলো যুক্তি তৰ্ক নিস্ফল হ’ল। বিপদৰ উপৰি বিপদৰ হেঁচাত চিন্তাই দুৰ্ভাবনাই স্বৰ্গদেও অতিশয় কাতৰ। সেই কাৰণেই আমাৰ যুক্তিলৈ কাণ নিদিলে। পিতা হৈও পুত্ৰৰ ওপৰত যে ইমান নিদাৰুণ হব পাৰিছে—তাতেই বুজিব স্বৰ্গদেওৰ মানসিক অবস্থা! তথাপিও ইমান নিশ্চিন্ত হৈ আছে এই বুলি যে এনে সতী সাধ্বী যাৰ পত্নী তেওঁৰ কেতিয়াও অমঙ্গল হব নোৱাৰে!
 হেলা—এই অভাগীৰ তেনে আৰু কোনো উপায় নাই।
 চাও—উপায় আছে আইচুদেউতা! উপায় ধৈৰ্য্য। ধৈৰ্য্য ধৰি অপেক্ষা কৰক। উপায় সেই বিপদ দিওঁতা জনেই দিব।
 হেলা—দূৰ্ব্বলা নাৰী পুৰুষৰ দৰে হৃদয়ত বল নাই, কেনেকৈ ধৈৰ্য্য ধৰিম। মোক ৰক্ষা কৰক ডাঙৰীয়া—নহলে জ্বলা জুইত জাপ দিম নতুবা এই দেহ য’তে ত’তে বিসৰ্জন দিম। বুৰঞ্জীত চিৰকাললৈ এটা কলঙ্ক থাকি যাব আপুনি এই হতভাগিনীৰ বধৰ ভাগী বুলি।
 চাও—সতীৰ এটোপাল চকুলোত দেশ উচ্ছন্ন যায়—মই কোন কূটা। মোক ক্ষমা কৰক আইচুদেউতা, মোৰ ক্ষমতাৰে কৰিব পৰাখিনি কৰিলোঁ। এতিয়া বুকু ডাঠ কৰি সেই পৰম পিতা পৰমেশ্বৰক মাতক আপোনাৰ স্বামীৰ অকল্যাণ নহয়!