পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/২৫৫

৪৮ প্ৰভ গৰু লুফে সুষা। সুৰ কে সি তাকে নিৰলৈকো না নাযোক্ যি প{ এ কে সি এ বেহানি ঘনিবলৈকো ওভতি না ২ হোক। লোৰ ভাৰ্যাক য ৰ'ল যি কোনো ৩ ম্যাপেন পাল ৰfaব মেতে নি তাকে হেৰুৰাৰ ঘি ৩৪ কোনাএ ঘাপোন প্ৰাণ হেৰুৱায় সি তাকে ৰবি। জেমোলাক, যয় ও সেই ৰাত্ৰি দুটা একে পীতে ৩৫ ব একি লোৱা ঘৰ এটক এ যাব। দুজগী ভী ৩৬ হেয় তাতেৰে তুলি থাকিব সিহঁতৰ মাজৰে এজনী লোৱা ৰ এজনী এব দু পথাৰ2কিব এটা ৩৭ লোৱা ব এটা এত সুব। সিবিলাকে যিবান দি ফুলিলে হে তু ক৭ সিবিলাক পুলিলে যত মৰা কেতড়ে দণ্ডগ গেষ্ট মবি। পৰ্ব নিতৌ ঘাবনা কৰা তাতে কেশ নো পোৱা মানুহে ১৮ কৰিব লগা এই ঘশয়ৰে তেঁও এক দৃষ্টান্ত সিবি। { ফ কলে। বোলে ঐশ্বৰক ভয় ন কৰিচিল্ মাহিকে। না মানিছিল মুম্বনৰ এনে এক শোবাৰু বতুৰ ৩ ঘদিল। সেই নগৰতে এজলী বাৰী ঘূচি তয়ে আহি তেঁওক ফুলিলে যে শত্ৰু সৈতে যে সুৰুণ ৪ শোব কৰো। কতকাল সি ন কৰিলে কিন্তু তাৰ পাচে সি গ্ৰাপোনাৰ মনতে ভাবিলে বোলে ময় ঐশ্বৰ ৫ ন উৰ্ষও হয় মানুহকে নামানো হয় কিন্তু এই বাৰী। যে বেজাৰ লগলে এই কাৰগে তাইৰ সুৰু শোব ময় কৰিম জানো নাতী ঘাহি যে দুঃখ ৬ দিয়ে। তেতিয়া পুত্ৰ দুলিলে ঘনায় শেবাৰু ও যি ৰূ| কয় তাকে শুনা। সিৰিলাৰুকে বন্ধু দিন