পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/২৪৩

240 ৪৪ চতুৰ্দশ পৰ্বলকে কৰা। { কালতৈ তেও দেথা ঘাৎ এটা জলবিয়া ঘছিল। ৩ ৭ি ম লাগায় নিৗ সকলতে যাবিশিষ্ট জলতে কলে শাহবাৰে সুস্ত কৰিবলৈ উচিৎ হয় কিন হয় ৪ কিন্তু সিবিলাক নিজ দিলে। তেও তা আনি ভাল ও ফৰি পচি দিলে পচে তেঁও সমিবা দি সিবিলাক গুলিলৈ তোমোলাকৰ মাজত্‌ কৰে যেদি গাব গ fৎ পড়ে তেৰে শাৰবাৰে তোমোলাকে তেতিয়া ® তাক নু তুলিবানে। কিন্তু সিৰিলাকে তেও এই ফথ তিন কৰিব নোৱাৰিলে। ৭ নিয়ন্ত্ৰিৎ মাহৰ ধান ঘাসন কেনেকৈ মন্ লাটি এনেকৈ তেও সিবিলাকক দেবি এই হেতুক ভেও এই দৃভত্তি যিবিলাক দেৱালে। কোনো তো£কি বিয়াযৈতিলে প্ৰধান আসন ন বহিবা তা ৮ নি কি তৈয়াষ্ণৈ এজন কোনো শে যদি মেয়ে নিমন্ত্ৰণ কৰে পচে যেয়ে তোমাকে তেওকে মাতিলে সেয়ে ১ ঘহি বোলে এই মানুহকে যাই দিয়া ভেবে তুমি লাজ ১০ হৃই তল বহিবলৈ বৰা। কিন্তু তোমাক্ যেতিয়া নিমন্ত্ৰণ কৰে তেতিয়া স্মৃতিচাপৰ বহিব তাতে যি তোমাক মাতিছিল সি আহি তোমাক তুলিব হে সহি ঘৰু ভাল্ হাই বহ। তেতিয়া যিবিলাক তুমি এ সৈভে বহে সিহঁতৰ আte তুমি মান্য স্কুবা। ৪১ কিয়নো যেয়ে আপোনাক বড় কৰে তাকে সৰু কৰা স্বৰ দ্বাৰু যি ঘপোনাক সৰু কবে তা কতৃকৰা জব। ৪২ পাচে যি তেও নিয়ন্ত্ৰণ কৰিছিল তাকে তেঁও লিলে