পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/২১৬

৮ দ্যায় পলকে। 213 নীয় দুলিলে পিভৰে তেঁওক্ লা মাহেও দুলিলে শুভ মাহে ঘাপনৰ ওৎ চেপি ধৰি গ্ৰচেছ হেঁচাইচি ফুৰিছে এয়েৰেই যে কোনে চলে ঘানি ৪৬ এনেকৈ কিয় বোলে। যিশু দুলিলে কোনোবায় যে চলে যি হৈ যোৰণৰ ভাব সঞ্চৰি বৰ্য যয় ৪৭ জনে নেই ভিৰী ঘানি ৎ নয় ঐকে দেচি কল্পি কল্পি ঘাহিল তেঁও গ্ৰ2 ড়ি ঘি নিমিত্তে কে চুই চিল্ তেতিয়ায় যেনেকৈ সুস্থ হল ওয়াক এটইৰে ৪৮ ঘণতে 3েও কলে তেওতাই সুলিলে ছোৱালি নিভয় হোৱা তোমাৰ বিশ্বসেই তোমায় সুস্থ কৰিলে ৪১ হলে যোৱা। 3েও আয়াকে ধুলিছে তেনেতে সিনগৰ ঘেবিকাৰৰ ঘৰৰপৰা এক মানুহ ঘঁহি ফুলিলে তোমাৰ ছোৱালী মৰিল ৰুক দু নিদিব। ৫০ কিন্তু যিশুএ ভকে গুনি ওস্তৰ দি তেওঁক ভুলিলে ভয় নয় ৫১ কেৱল ঘত্তিক তেবে ওই জীব। 3েও দৰলৈ গ্ৰাহি পিতকে যক্ষ্মাবকে যোহনকে ছোৱালীৰ যা ৰাপককে বাড়িৰেৰুে ঘৰু কাকো সোমাৰ নিদিলে ৫ আৰু ছোৱালীলৈ এটংয়ে কান্দিছি ৰূৰাৰাৰ কৰি চিল্ কিন্তু তেঁও তুলিলে নে কান্দিধি ভাই মৰা নয় ৩' কিন্তু টোপনীতে ঘাছে। সেই (সাহালী নিয়ে ৫৪ যৰিৰ জানি সিহঁতে তেঁও গিতি কৰিলে। উও সেই এটাইকে কাত গুলিই ছোৱালী হাত ৫€ ধৰি মাতিলে বেলে চোলি ও তাতে ভাই জীয় পুনৰণি গৃহিল ওয়ো ভেডিয়ায় ওহি পচে ভাই ৫৬ আসি মুৱাবলৈ তুলিলে। তাইৰ ৰূপেৰুে বিষ্ময়