পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/২১৪

ভয় প লুকে কৰা। 211 ২৬ সেই কাল সিবিলাক গলিলিৰ ৰেনৰ দৰী দেশ ২৭ পালে। তেও নাযিলতেই নগৰপৰা ভাল দিনৰে পৰা ভূতেপোৱা এ মানুহ তেৰে সৈতে ভেটাভেটি হল দি কাপড় নি পিৰুে ঘৰতো নে কে কে যদি ২৮ শালিনীত্তে 2ধকে। সেই মানুহে যিশু দেঠি ওকি মাৰিলে ঘৰু তেওৰ আগৎ পড়ি এটYহ পাৰি তুলিলে হে সৰ্বাতি জ্বশ্বৰ পুত্ৰ যিশু তোফাৎ যে কি কাহ্ যে দু} নি দিবা ওয়াক যয় তোমা ছাগ ২১ কৰেী কৰে। যি হেতুক মানুহক এতি ঘহিবলৈ তেঁও সেই ঘশুচি জীৱ গাজা কৰিচিল, সি তা বোবাৰো বলিছিল সেই মানুহ জিজিৰী লোহাদি বাক্তি থৈছি কিন্তু সিবনু চিব্ধিলে ঘৰু ভূতে হাবি ৩০ লৈ দিছি। ঢেতিয়া যিশু। তা শুধিলে ভোৰ নাম কি সি গুলিলে লেজিওন ভালেমান ভু ৩১ তাৰ মাজলৈ গৈছিল এই হেতু সিহঁতক দলৈ যায় লৈ ঘূজা নি দিবলৈ ভূহঁতে তেঁওক কাকুতি কৰিলে। ৩২ তাতে পৰ্বত ওপৰ বত এজাক বৰা চলিছিল এই হেতুক সিহঁতে গৈ বৰ মাত সোমাবলৈ ঘল্প ৩৩ মতি প্ৰাৰ্থনা কৰিলে গৈ পাচে তেঁও সিহঁতক যাব দিলে তেতিয়া তুইতে মানুহক এত বৰাতৰ ভিতৰ সেয়াৰ তাতে বৰাজক ভায়াযেদি সৰকৈ সাগৰলৈ ৩৪ লগি ওসহ নিৰেবি যৰি। ৰয়াইতে সেই ৩৫ কৰা বন দে»ি পলয় গৈ নৰতে দেশতে এই সকল কলে তেতিয়া যান্নিহে সেই কৰ্ম দেবলৈ সল্ যিশু চৰলৈ গৈ যি মানুহৰপৰা ভূ-বিল গৈছিল সেই