পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/১৭০

৫৪ চতুৰ্দশ শাফে'। 167 ৮ গ্ৰাম জেওৰ এই ক2 মুনি কে বেলে ১ এই ডেৰ বস্ত্ৰ ভাঙিলি দিল ভিতৰতে ঘা এট। দোহ। ৯৩ তে দল ৰাতিৰ পাৰে কিন্তু এই ফ{ে সিড়যে পৰ্ণ • এক ন হন্। তেতিY Yন ৰেহিত মত ত? জই যিgৎ বিবেৰ ঐইতে তোমৰ গ্ৰহভে কি পৰ্যন্ দিছে জয়। একে ওই বা কি। কিন্তু তেও ১৮J নিত্য দিলে একো ও ব ন ত্ৰিলে। গ্নেও পূবন এতিতে তে ৩৭ গুধিলে বেলে তুমি শ্বৰৰ পুতেক ৩৫ যুভ ৰং কি না। প্তি : পুলিলে ময় সেয়ে হেয় স্ৰোসেলফে যাহৰ পুতে যহি দক্ষিণ কালে বহি সহীহ্ মেঘা ওহি ঘঁহিবৰ দেবি। ৩ তেতিয়া পবা বেহিতে আপোনাৰ কাণ চিঠি লিলে ঘোৰু ঘামৰি সংকীৰ পুজে কি তেষে। ৬৪ লাকে এই নিন্দাবান শুনিচা তোযেলকে ফিঞ্চ সিদ্ধান্ত ফুৰা সিবিলকে পুলিলে ইয়াৰ ৰাইজগন্ ছে। ৬৫ তাতে ফেতে যামুহে ধৰি ঘাচাৰ্যৰ ব? কহ এই তুলি উেও ৭ ই পেসাব বৰিলৈ ঘৰু মুধ চাঝি মৰব ধৰিলে বন্দি তে তেঁও চলে। ১ যেতিয়া শি বিঘি নযৎ বহি ঘছিল তেতিয়া পবান ৰোহিতৰ এতালী বেড়িয়ে ভালৈকে গ্ৰহি পিত ৮৭ বক্ জুই ৰবি দথি তে ঘুৱলোকন কৰি তুলিলে ৬. তুমি যিশু নাতিৰেণ লঘছিল। কিন্তু নিশৈলে কাচিলে ময় জেনো ভয় কি কৈ = কিলো তাৰ ৪৯ পচে ৰিলিলৈ ল কয় কিলে। এজনী বেটীতাকুদে ওচৰ, যিয় কই মানুহ