পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/১৪৪

৯ নবয় সস্থ মাকে কৰা। হোলে এলিয়াই দ্যুহি সঙ্কলন শেব কৰিৰ হয় কিন্তু মানুহৰ পুতেক কথাৎ উেও দু পাব যেন আৰু ১৩ হেয় হৃব যেন ও লে ঘাছে। কিন্তু ডোমেলা ময় কও এলিয়াহ গ্ৰাহি দ্বাৰু তেঁও কথাৰ যেমে লে? হল তেনেকৈ যিহলৈকে দিবিলাক। তাকে তেঁওস্ পত্তি সিবিলাকে ফৰিলে। ১৪ পচে তেঁও ঘুপোনাৰ শিষ্যসকলৰ ওচৰলৈ ঘাহি বড় এলুয যাহ সিবিলাকৰু চৰিও£গলে স্থাৰু ঘব্যাপক সকলে সৈতে উত্তৰঙৰী কৰিবৰ দেথিলে ৪৫ তেতিয়া এটায় মানুহে তেঁওক্ দে&ি বিমাঃ মানিলে সুৰু তেঁওৰ কৰলৈ লৱড়ি গৈ তেও নমস্কাৰ ৪৬ কৰিলে তেতিয়া তেও ব্যাপ সকল বিলে ভোমো ৪৭ লাকে সিহঁতৰ কৰও কি তাওফৰা সেই জু যাত এ মানুহে মানসলে বোলে হে গুৰু মোৰ ঘৰুৱা ভূতেপোৱা লৰfe =ে=া কাৰলৈ সহ ১৮ ঘানিছে স্থাৰু ঘড়ে তাক বৰে তত্তে তা টেপাৰি বৰে তাভে তাৰ মুসা (নুন ওলয় ক কচি Wি নায় যায়। ময় আপোনাৰু শিষ্যসৃষ্ণলতা খেদাৰলৈ ৪৯ কলে কিন্তু সিবিলাকে নোৱাৰিলে। তেও মন গলে বোলে ঘৰে প্ৰতীতিহীন মানুহই তহ লাকিত দিন্ নো কিম্ ঘৰু কেতেদিন তহঁতক জহিম তাক • যে কাৰলৈ ঘন। পাচে সিহঁত তেওৰ ওচৰলৈ তৃক ঘোনিলে কিন্তু ঘায় তেঁও জেঠিলভেং সেই লা টেপাৰি ধৰিলে পাচ সি মাটিতে পাই ২৪ ভুনী ফাড়ি বাড়িৰ ৰৰিলে। তেতিয়া তেও ভুৱ ঝাপেও