পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/১২৩

180 ৪ চতুৰ্থ পৰ্ব মাৰ্কে- সাণৰ মাত বহিল এটায় বিল মানুহ সাগৰৰ ২ ভীৰ 7t+দিল। তেতিয় তেঁও বস্ত্ৰ দৃভান্ত দি দিবি ৩ লাক শিলে ঘৰু আপোন্ শি^নীৰ মাজতে সিকি লাকক দুলিলে শুনা দেখা এক চেতিয়ক কহিয়া সিটি ৪ বলৈ গল্ সিঁচাতে কেতেছি কঠিয়া বাটৰ কা) এ পতি পচে পথৰ চৰায়ে মাহি তাক 'য় ৫ পেলালে। যৎ সৰহ মাটি নয় এনে শিলনী কে ভেটি পড়ি তেতিয়া মাৰি ভন্ নে পয় সিলগতি ৩ লৈই গজিত্ কিন্তু ৰেদি লা লেৰেলি গল ঘৰু তা ৭ শিয়া নোহোৱা শুuায়। ঘৰু কেতো কঠিয়া কাটলি সচনী পড়ি + চ সেই কাটছে বাচিত ৮ য় পেলে তাতে নিযুল হ। ঘৰু যিবিলা কহিয়া সজ মাটি পতি সজল ঘৰু বাঢ়ি কোনো ত্ৰিশ 57 ফোনোএ ঘাহি গুল কো-না? ত্ৰিণ্ড গুষ্টি ধৰিলে। ৯ প চ তেঁও সিবিলাক ফুলিলে যাৰে শুনিবলৈ কান্ • মুছে নেয়ে শুক্। তেঁওস্তুতন্ত্ৰ হল সেইবাৰে তন লগৎ যিবিলাক তেওৰ চাৰিওফালে আছিল সেই as সফল তেঁও, সেই দৃভান্তৰ ঘৰ্থ শুধিলে। তেতিয়া তেঁও সিবিলাকলিলে তোষোলক খ্ৰীশ্বৰৰ ৰজাৰু ৪৫ তত্ব জানিবলৈ ঘনুগ্ৰহ কৰাগৈছে কিন্তু যিবিলাক্ বাজঘাছে সেইবিলাকে দেখতে। দেবি কিন্তু নে জানে আৰু শুনেতে শুনিব কিন্তু বুঝে এই নিমিত্তে এই সক দিবিলাকৰ ঘাগ দৃভান্তৰুপে কোৱা যায় জানে পাঁচ সিবিলাক মন পালটোৱা হয় জানো পাচে ৪৩ সিবিলাকৰ পাপ মৰ্ঘন হয়। তেঁও সিবিলাক