এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
দদাইৰ পজা।
আমেৰিকাৰ যুক্তৰাজ্য। কেন্টাকি প্ৰদেশ। জাৰৰ দিন। ফেব্ৰুয়াৰী (মাঘ) মাহৰ আবেলি। দুজন ভদ্ৰলোকে এটি সুন্দৰভাবে সজোৱা খোটালীত বহি কথা-বাতৰা পাতি আছিল। সেই খোটালীত তেওঁলোক দুয়োহে আছিল এনেকি চাকৰ নকৰও নাছিল। মাচিয়া ওচৰাওচৰি। ব্যগ্ৰ ভাৱ।
সভ্যতাৰ “খাতিৰেহে” আমি “দুজন ভদ্ৰলোক” কথা
ফেৰি ব্যৱহাৰ কৰিছোঁ। এজনক দেখিলে “ভদ্ৰলোক”
হেন বুলি ভাবিবকে নোৱাৰি। কিয়নো সি যে “ভাল মানুহ”
এই ফেৰি কথা তাৰ সকলো ব্যৱহাৰতে দেখুৱাবলৈ যত্ন
কৰিছিল। যি এনেকৈ “ভাল মানুহ” বুলি সময়ে অসময়ে
জাননী দিব খোজে, সি কেতিয়াও “ভাল মানুহ, জেন্ট্ল্ম্যান”
হব নোৱাৰে। আন জনক, মিষ্টৰ খেলবিক, দেখিলে “ভাল
মানুহ” বুলি জানি আৰু তেওঁৰ ব্যৱহাৰও যেনে ঘৰ-দুৱাৰো
তেনে, ভাল আৰু সুন্দৰ। শ্বেলবিক আনটোৱে ক'লে,
“এনেহ'লে কেনেকৈ কাৰবাৰ কৰোঁ, কওক চোন একেবাৰেই
নোৱাৰি।”
