এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৪
জ্ঞান-মালিনী
১০
অনন্ত আত্মাৰ অনন্ত যুঁজত,
জিকাৰু-নিছান তুলি,
মাতিছে আমাক, অনন্ত বাটত
আগুৱা হ'বলৈ বলি।
১১
বিবেক-বুধিৰে কাটি কোনো মতে
সংসাৰ-ভেলেকী-বাণ,
ঠাৰে ওচিয়াৰে আমাকে মাতিছে
হ'বলৈ উন্নত প্ৰাণ।
১২
আহাহা! কি দৰে জিলিকি চমকি
মুকুতা-চাঙটি হেন,
গোটেই আকাশ পোহৰ কৰিছে,
‘যুবিলী’—দেৱালী যেন!
১৩
ইয়াকে চাইহে, লৰালি কালত,
কত নো পালোঁ যে ৰঙ;
কত নো হাঁহিলোঁ, কত নো মাতিলোঁ
কত নো কৰিলোঁ খঙ।
১৪
কিন্তু হা! এতিয়া, বিজ্ঞান-পোহৰে
অবিদ্যা-ঢাকনী ডাঙি।
অজলা কালৰ সকলো ভাবনা
খেদালে, ভোঁহাৰি ভাঙ্গি।
