এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৪
জ্ঞান-মালিনী
পালে মানে গম, কালান্তক ষম।
একে চাবে আহি ধৰে;
চাৰি পিনে বেৰি, ওপৰতে পৰি
ক্ষণে নেফানেফ্, কৰে।
কত মবা দেহ, নাই কোনো শেহ
আছে ঠায়ে ঠায়ে পৰি!
কাউৰী, শগুনে খায়, ঘনে ঘনে,
অজোৰা-পিজোৰা কৰি!!
সেই কাঠনিৰ,— সেই জাৰণিৰ
মাজে মাজে এই বাট;
কত আপদৰ,— কত বিপদৰ,
খোজে পতি ভয় তাত!
ইবোৰৰো পাছে, মূৰকতে আছে,
এটি জইমূনি খাল!—
তাতে এডুখৰি, সাঁকো আছে পৰি,
পচা মদাৰৰ ঠাল!
কোনো লোকে যদি, সেই সাঁকোয়েদি,
ৰাখি শৰীৰৰ ভাৰ,
