এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২
জ্ঞান-মালিনী
কাৰো সৈতে কাৰো মিল
নোহে নোহে, একো তিল,
খেলে খেলে গিয়াতি ও খেলে খেলে জাত;
গৰু, পহু, নৰকুল;
গাজ কলি কুঁহি ফল;
চামে চামে গছনি ও চামে চামে পাত।
আহা! প্ৰভু-জেউতিৰ
ফিৰিঙটি একোটিৰ,
ভমকতে উপজিছে আত্ম-জীৱ-মন;
তাতে আকাশৰ ভাপ,
ৰাশি-নক্ষত্ৰৰ চাপ,
পৰি সাজে ভবিষ্যৎ-ভাগ্য একোখন।
পাপ-পুণ্য-ধন-ধান
কৰিবলৈ পৰিমাণ,
পাতিলই সোবঁৰণী তাৰে একোখন,
দৈৱজ্ঞই পৃথিবীত
সুখ দুখ হিতাহিত
গণি গণি কয় সেই দৈব-লিখা খন।
কিন্তু হায়! নাই নাই,
একণকো দিয়া নাই,
আয়ু, আৰু, মৰণৰ, কাকো ক'তো ভেদ।
পুণ্য-পাপ কত কাৰ?
কয়, —এনে সাধ্য কাৰ?
হয়ো যদি ‘মূধা-ফুটা' পঢ়ি চাৰি বেদ।
