এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭১৬(ঘ)
জুৰণি।
ৰোহিণী নক্ষত্ৰ যেন ভাদ-অষ্টমীৰ,
জনমিলাঁ অসমত দেশভক্ত হই;
কৰিলাঁ প্ৰফুল্ল আহি ‘পদুম কুটীৰ',
দুদিনীয়া আলহীৰ ৰেহ-ৰূপ লই।
'স্বদেশ-হিতৈষী' নাম ৰই-বই যায়;—
গুপুত বাসনা মোৰ হল ধাৱমান
পাবলই পুত্ৰৰূপে,—তৃতীয় জোৱাঁই;—
পূৰ্ণ হল মনোৰথ, ললাঁ কন্যাদান।
কিন্তু, হাঁয়, নহওঁতে দুটি বৰ্ষ পূৰ,
সগৰ্ভা কুমাৰী ভাৰ্য্যা কৰি জীয়াবাঁৰী,
নিকৰুণ কালে আহি কৰিলে যে চুৰ,
সেউজীয়া অসমক কৰি এৰাবাৰী!
বিনায় সদৌৱে ধৰি সুমৰণ সুৰ,
তোমাক হৰিব দেখি অসম আন্ধাৰি!
সবাৰে উপৰি শ্ৰেষ্ঠ মণি-উপহাৰ
মাণিক, আপুনি তুমি। কি আছে আমাৰ,
উপহাৰ নামে ধৰোঁ তোমাৰ নামত,
ৰত্নৰ আকৰ মোৰ ৰম্য অসমত?