এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জুৰণি
এতিয়া কলিৰ দেখোঁ দিব্য চকুযোৰে,
আন্ধাৰ গাঁতত নি একো নাই কৰে।
⸺০⸺
আশ্বাস আৰু বিশ্বাস।
বিচাৰি নেপাই পাচে, মঙ্গলতী মুখে।
‘ওচৰতে আছে’ শুনি বহিলোঁহি সুখে।
আশ্বসেত সনা মউ হল বিষময়,
নিঠুৰ সত্যৰ মুখে আশাহত হই!
⸺০⸺
মিঠা আৰু তিতা।
মিঠাই সঁহাৰি কয়, “তিতা হে তিতা,
অৰুচি, ঘৃণিত, ত্যাজ্য, তোৰে সতে মিতা।”
প্ৰত্যুত্তৰ তিতা’কায়ে দিলে গহীনাই−
“মোকে স্মৰি মাথো তোক চিনে মোৰ ভাই।”
⸺০⸺
ক্ষণে বন মাতে।
তাহানিয়ে ডাৱৰীয়া ভৰদুপৰত,
বাজিছিল এটি বাঁহী উদাস সুৰত।
বাঁহী নাই, আছে আজি বতৰ সমান,
বাজে একে সুৰ, মাতে সিক্ষণৰ কাম।
৭০১
