এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ২৪ )
তোমাৰ পাৰৰ ধূলি-ধেমালিক ভাবিলে,
শৈশৱৰ সোৱঁৰণি মনোমাজে জাগিলে,
নাই পোৱা তেনে হৰ্ষ,
যদিও অনেক বৰ্ষ
নিলগে নিলগে আছোঁ আঁতৰত সুখেৰে,
ইচ্ছা হয় পুনৰায় ফুৰোঁগৈ ঠগেৰে।
দৌল সাজি, নদি খানি
লগৰী গোটাই আনি,
বালিমাহী খেদি যেন পুনৰায় লৱৰোঁ,
সাঁতৰি সাঁতৰি যেন পাৰোঁ মানে ভাগৰোঁ।
সোণালী লৰালি কাল,
নাজানিলোঁ বেয়া তাল,
ফুৰিছিলোঁ হাঁহি-মাতি মুকলিয়া মূৰেৰে,
বসন্তৰ পক্ষী যেনে দিন গল সুখেৰে।
তেতিয়াৰ সেই ঘাট,
গছ-লতা, বালি-বাট,
সকলো চিনাকি মোৰ ভাল লাগে দেখিলে,
মোকো যেন ভাল পায় গছ-লতা সকলে।
পুঁৱতি নিশাৰ হায়!
সুখৰ সপোন প্ৰায়,
আকাশৰ ৰঙ্গা মেঘ এচপৰা যেনিবা,
সি সুখৰ দিন মোৰ গুচি গল কেনিবা
