এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬৪
জয়মতী।
জয়া।— জনাবাঁ সম্ভাষা মোৰ চুবুৰীয়া সৱে,
ৰাখিবাঁ মনত সখি, অভাগিনী কথা।
ৰাখিবা যতনে আৰু, পোনা দুটি মোৰ।
পদ্মা।— নিশ্চিন্তে থাকিবাঁ সখি,
পোনা দুটি লই। প্ৰাণ মোৰ ত্যাগ কৰি
পালিম দুটিক।
ৰাজমাও।— থাকিলোঁ সহায় ময়ো,
নহবাঁ চিন্তিত।
পদ্মা।—আৰু এটি কথা সখি,
কব খোজোঁ মই, নোপোৱাঁ বিষম যদি।
জয়া।— কিবা কথা সখি?
তোমাৰ কথাত মোৰ কাহানি বেজাৰ?
পদ্মা।— শুনা তেন্তে প্ৰাণসখি!—
দিলে নো এতিয়া বাৰু, পতিৰ সন্ধান,
কিবা অমঙ্গল হব পাৰে কোৱঁৰৰ?
উলটিল ৰাজসেনা নাপাই বিচাৰি,
কদাপি নাপাব ঘূৰি; নাই ভয় আৰু;
পাইছে কোৱঁৰে জানো গুপুত আশ্ৰয়।
দিবাঁ নে সন্ধান?
জয়া।— নকবাঁ সি কথা সখি।
স্বামীৰ সন্ধান নোলায় মুখত মোৰ
থাকেমানে প্ৰাণ! নাভাঙ্গো প্ৰতিজ্ঞা আৰু
জানিবাঁ ধুৰুপ। প্ৰাণ মোৰ উছৰ্গিছোঁ
স্বামীৰ কুশলে।
