পৃষ্ঠা:জয়মতী.pdf/৫৫

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৫
জয়মতী।

ন্যায়ফুকন।— ৰহস্য উপাৰোঁ মই।
 নাই মোৰ তুলমূৰ, চকু-লাজ-ভয়,
 নডৰোঁ জয়াক।—পতি তৱ আজি ক'ত?
 দিব লাগে সন্ধান চৰাত। সেই অৰ্থে
 ৰাজাজ্ঞাত আগমন তোমাৰ ই ঠাই।
 —দিয়াঁ সমিধান।

জয়া।—সমিধান, ডাঙ্গৰীয়া,
 দিছোঁ মই যিবা হয়, দূতৰ আগত,
 নাই আৰু কবলই; নলৰে বচন।

ৰজা।—দিব লাগে পতিৰ উদ্দেশ।

বু: গো:।— নহলে ভূঞ্জিবাঁ জানা, লাঞ্ছনা অশেষ?

বৰবৰুৱা।— ৰাজাজ্ঞা হেলন তৱ নহয় উচিত।
 সমুচিত দণ্ড নতু, লাগিব ভূঞ্জিব।

জয়া।— ৰজাৰ অধীন প্ৰজা;—নোহে তাৰ হিয়া।
 আজ্ঞাধীনা বুলি আজি আহিছোঁ ইঁঁঠাই
 ৰাজাজ্ঞা পালন হেতু, পালিম যি পাৰোঁ;—
 অহা নাই হিয়া মোৰ বলি দিবলই।
 নিদিওঁ বুলিছোঁ মই স্বামীৰ সন্ধান,
 নিদিম প্ৰাণান্তে। নডৰাই জয়মতী;
 নেদেখাবাঁ নীচ বিভীষিকা! ৰখা নাই
 বাকী আৰু লাঞ্ছনাৰ,—ৰজাৰ বোৱাৰী
 হলোঁহি চৰাত থিয়; আহিল কুখ্যাতি
 ইন্দ্ৰবংশী আহোমৰ আজি!—আছে নে কি
 বাকী কিবা আৰু?