এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৫
জয়মতী।
ন্যায়ফুকন।— ৰহস্য উপাৰোঁ মই।
নাই মোৰ তুলমূৰ, চকু-লাজ-ভয়,
নডৰোঁ জয়াক।—পতি তৱ আজি ক'ত?
দিব লাগে সন্ধান চৰাত। সেই অৰ্থে
ৰাজাজ্ঞাত আগমন তোমাৰ ই ঠাই।
—দিয়াঁ সমিধান।
জয়া।—সমিধান, ডাঙ্গৰীয়া,
দিছোঁ মই যিবা হয়, দূতৰ আগত,
নাই আৰু কবলই; নলৰে বচন।
ৰজা।—দিব লাগে পতিৰ উদ্দেশ।
বু: গো:।— নহলে ভূঞ্জিবাঁ জানা, লাঞ্ছনা অশেষ?
বৰবৰুৱা।— ৰাজাজ্ঞা হেলন তৱ নহয় উচিত।
সমুচিত দণ্ড নতু, লাগিব ভূঞ্জিব।
জয়া।— ৰজাৰ অধীন প্ৰজা;—নোহে তাৰ হিয়া।
আজ্ঞাধীনা বুলি আজি আহিছোঁ ইঁঁঠাই
ৰাজাজ্ঞা পালন হেতু, পালিম যি পাৰোঁ;—
অহা নাই হিয়া মোৰ বলি দিবলই।
নিদিওঁ বুলিছোঁ মই স্বামীৰ সন্ধান,
নিদিম প্ৰাণান্তে। নডৰাই জয়মতী;
নেদেখাবাঁ নীচ বিভীষিকা! ৰখা নাই
বাকী আৰু লাঞ্ছনাৰ,—ৰজাৰ বোৱাৰী
হলোঁহি চৰাত থিয়; আহিল কুখ্যাতি
ইন্দ্ৰবংশী আহোমৰ আজি!—আছে নে কি
বাকী কিবা আৰু?