এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩৯
জয়মতী।
ৰাজমাও।—সতীৰ পীড়ন বাছা, নানিবাঁ মনত;
নিদিবা লাঞ্ছনা তুমি বোৱাৰী জয়াক।
অবাবত অলাভত, অবলাক তুমি,
পীড়িবাঁ কি বুলি!
ৰজা।—নহয় পীড়ন মাতৃ!
ৰাজ্যৰ মঙ্গল হেতু লাগিছে সন্ধান
গদাপাণি কোৱঁৰৰ; নিদিয়ে বাতৰি
গৰবিনী ভাৰ্য্যা তাৰ। কি দোষ আমাৰ?
ৰাজমাও।—নালাগে সন্ধান বাছা।
নাই আৰু ই ৰাজ্যত গদাপাণি বীৰ;
মৰিল কঠীয়া আন যোগ্য কোৱঁৰৰ।
কি ভয় তোমাৰ? আছোঁ মই, আছে আৰু
বিজ্ঞ মন্ত্ৰী সহায় তোমাৰ।
ৰজা।—নধৰিবাঁ মাতৃ মোক, কৰিছোঁ মিনতি;
নবধিলে গদাপাণি নুগুচে অপায়।
স্বৰূপ বাতৰি দিলে এৰোঁ জয়মতী;
শাস্তিৰ বিধান নতু নখণ্ডে কাচিত।
নধৰিবাঁ টানি মোক।—আহোঁ, মাতৃ, এবে;
আছে বহু ৰাজকাৰ্য্য কৰিবলগীয়া।
(বেগেৰ প্ৰস্থান)
ৰাজমাও।—নিৰুপায়।
নুঘূৰিল লৰা মোৰ বাটে।
স্বৰূপ ধৰিছে কথা বিজ্ঞ মন্ত্ৰীবৰে,
মন্ত্ৰণাত বশ আজি লৰা-ৰাজা মোৰ।