পৃষ্ঠা:জয়মতী.pdf/৪৮

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩৮
জয়মতী।

 কিৰূপে ৰখাওঁ আজি সতীৰ সন্মান,
 ৰক্ষা পৰে কিনো মতে জয়মতী প্ৰাণ।

(ৰজাৰ প্ৰৱেশ)

 আহাঁ মোৰ পুত্ৰধন, আহাঁ কাষলই;
 দেখিছোঁ মলিন দেখোঁ মুখনি তোমাৰ?

ৰজা।—গুৰুতৰ ৰাজকাৰ্যে কৰিছে কাতৰ।—
 কিবা অৰ্থে আজি মোক মাতিলাঁ জননি।

ৰাজমাও।—আছে অৰ্থ; কম পাচে।
 আগে বাছা দেখোঁ তোৰ মন হৰষিত ।

ৰজা।—চাপি তৱ কাষ,
 পাহৰিছোঁ কাৰ্য্যচিন্তা; লভিছোঁ জিৰণি;
 শান্তিৰ এফেৰি ছাঁয়া পৰিছে প্ৰাণত।
 কোৱাঁ মাতৃ, কিবা কাৰ্য্যে মাতিলাঁ সেৱকে?

ৰাজমাও।—শুনা মোৰ উপদেশ।
 কুমন্ত্ৰণা শুনি তুমি নহবাঁ উতলা,
 নুশুনিবা কথা আৰু পৰৰ অহিতে।
 নানিবাঁঁ কলঙ্ক বাছা, আপোন কুলৰ,
 নেখেদিবাঁ ৰাজলক্ষ্মী, নিজে নিলগাই
 —অজ্ঞানৰ দৰে।

ৰজা।—কিবা কোৱাঁ মাতৃ মোৰ!
 নুবুজোঁ কথাৰ পাক, তৰিছাঁ যি ভাৱে
 অপায় সূচাই।