এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৫
জয়মতী।
ৰজা।— শুভ নে অশুভ!
কিবা ভাব পালাঁ তাৰ?
(দূতে সৈতে দুৱৰীৰ পুনঃ প্ৰৱেশ।
বুঃ গোঃ।— কিবা বাৰ্ত্তা দূত?
দূত।— উলটিল সেনাপতি।
নাপালে সন্ধান কতো গদা কোঁৱৰৰ।
ৰজা।— নাপালে সন্ধান কতো!
দূত।— হৈছে স্বৰ্গদেৱ!
নিৰুদ্দেশ গদাপাণি, দিন চাৰি আজি।
নকয় ঘৰত কেৱে, নাজানে অপৰে।
উলটিল ৰাজসেনা, নাপাই বিচাৰি।
ৰজা।— সৰ্ব্বনাশ ডাঙ্গৰীয়া!
কি হব উপায়? জোকাই খেদিলাঁ দেখোঁ
বিষধৰ সৰ্প আজি!—নিৰুত্তৰ হাঁয়,
হলাঁ দেখোঁ তুমি?
বুঃ গোঃ।— ভাবিছোঁ উপায় আন।— স্বৰ্গদেৱ,
জানে সি সন্ধান, পত্নীয়ে অৱশ্যে তাৰ।
ৰাজাজ্ঞাত জয়মতী ডৰিব নিশ্চয়;
দুনাই সুধিলে টানি দিব জানো কই
পতিৰ উদ্দেশ।
(দূতৰ প্ৰতি) পুনৰপি গই দূত,
সুধি আহ গদা-প্ৰিয়া। স্থিৰ বাৰ্ত্তা লই
ঘূৰিবি ত্বৰিতে।
