পৃষ্ঠা:জয়মতী.pdf/১৯

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৯
জয়মতী।

ফুকন।— নহব ই কাৰ্য মোৰ;
 নোৱাৰোঁ ঘুৰিব মই তেনে বাটলই।
 অহ, গদাপাণি হেন বৰ অন্ত হেতু,
 —বৰগোহাঞি ডাঙ্গৰীয়াৰ অবিহনে,—
 ই হেন মন্ত্ৰণা-জাল! সাধাঁ তোমাসৱে
 উদ্দেশ্য যি হয়! নোৱাৰোঁ থাকিব চাই
 ইহেন ব্যৱস্থা।
 (ন্যায়সোধা-গোহাঞি-ফুকনৰ প্ৰস্থান।)

ৰজা।— ই কি আচৰণ!

বুঢ়াগোহাঞি।— ভাল হল, স্বৰ্গদেৱ!
 এৰিছে আপদে ভাল। যুগুত মীমাংসা
 মিলিব এতিয়া ভালে।

বৰবৰুৱা।— মিলিছে সুযোগ।
 আলচোঁ এতিয়া ধৰাঁ গদাৰ মৰণ।

বৰপাত্ৰ।— সঁচাকে' লাগিছে চল এতিয়াহে হয়।

ৰজা।— সেয়ে স্থিৰ।
 কৰাঁ ভাল যিবা হব পাৰে।
 গদাপাণি নাম যেন নালাগে শুনিব।
 শুনোঁ যেন কালি তাৰ মৰণ-বাতৰি।
 “শুভস্য শীঘ্ৰম্” মন্ত্ৰি, কৰিবাঁ স্মৰণ;
 নানিবাঁ অশুভ মাতি নকৰাঁ পলম।

বু: গো:।— নকৰোঁ পলম।
 চিন্তা নাই স্বৰ্গদেৱ।