এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বৈৰাগী।— ভ্ৰমিছোঁ বিস্তৰ!
কিবা উদ্দেশ্যত ফুৰোঁ,
নুবুজোঁ আপুনি।— নুবুজোঁ মনৰ গতি!
শূন্য! শূন্য। শূন্য হাঁয়, জগত-সংসাৰ!
(মৌন)
(ভঞ্জনগীত গাই২ এজন তপসীৰ প্ৰৱেশ)
কীৰ্ত্তন।
ঝিঁঝিট খাম্বাজ—একতালা।
ভঞ্জা হে মন নাৰায়ণ অনাদি পাতন কাৰণ।
শঙ্খ-চক্ৰ-গদা-পদ্ম কমল-কৰত ধাৰণ।
অপাৰ কৰুণা বিতৰি আগে, ব্ৰহ্মাণ্ড পালন একহি ভাগে,
সৃজন পালন নিধন কাৰণ জগত জন তাৰণ।
অনন্তশয্যাত জগতস্বামী, লক্ষ্মীপতি হৰি অন্তৰ্য্যামী,
কটাক্ষে অপাৰ অপায় খণ্ডন প্ৰমাদ ভয় ভঞ্জন।
ব্ৰহ্মা-হৰে বন্দি নপাৱে মন, নিত্যানন্দ জগতকাৰণ,
নমোঁ নিৰঞ্জন দানৱ গঞ্জন ভকত বান্ধৱ ৰঞ্জন।
(ভজনান্তত ক্ষন্তেক নীৰৱে বৈৰাগীলৈ চাই থাকে)।
