এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৩
জয়মতী
অহ, যি ৰাজ্য উদ্ধাৰ অৰ্থে, প্ৰাণাধিকা
কন্যা মোৰ, জয়াই ত্যজিলে দেহ, ঘোৰ
নিৰ্য্যাতন সখি, সেই ৰাজ্য সুকলমে
নকৰোঁ উদ্ধাৰ মানে, জানিবা নিশ্চয়,
নাই শেষ কৰ্ত্তব্যৰ।
স: গো:।— সাজু আছোঁ আমি।
জা: গো:।— সষ্টম সবাৱো।
ব: ব:।— ৰ'ব কোন্ পিচ পৰি।
সেই শেষলই!
ব: গো: ডা: দেশপ্ৰেম তোমাসাৰ।
শলাগোঁ বিস্তৰ। মিলে যদি সহযোগ
সবাৰো সমানে, পতিত অসম পুনু
উঠিব ত্বৰিতে; অনতিপলমে আৰু
উদিব অদম্য তেজে নাৰীজাগৰণ।
চেতনা সুৰত;—জয়মতী নিৰ্য্যাতন
সঞ্জীৱনী বাণী হব হৃদি-উদ্গনি।
বাহ্যিক উদ্গতি যেনে,—ৰাজ্যৰ বিস্তাৰ,
আন্তৰিক উৰ্দ্ধগতি সাধিব সিৰূপে।
জীৱন্ত নৈতিক বল জয়া-পটন্তেৰে;—
ধ্ৰুৱসত্য কথা।
স: গো:।— সুযোগ্যা জীয়াৰী জয়া
যোগ্য জনকৰ!
জা: গো:।— বীৰজায়া গদাপ্ৰিয়া—
ব: ব:।— বীৰ-প্ৰসৱিনী।