পৃষ্ঠা:গুৰুচৰিত.djvu/৬৩৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

ভাত পুৰাণ ভাগৱত কথা কয়। একে কে হই উদাৰে সোয়। বোলে বাপ আৰোবাৰ কহিৰো ইনাই। নধতে তৃপিতি নিবাৰ ইচ্ছা যাই ২৮৫ এত পিয়তে যেন তৃপিতি নোত। সেহিত ভাৱ দেখা উদাৰ মহন্ত। তনি একা তাতে গুৰু কিহোক নমাতি। উদাৰৰ মনত নাহিকে সুখ শান্তি। ২৮৭৬ বলে বাণ ফি মোত কয়ে ইটো কথা। এহিলি হাতযোৰে পৰাই মাথা। শৰে শুনিয়া তায় খলিয়া বুলি। কহিলোহে কথা আমি সবেয়ে নিল। ২৮ তোত কি কাৰণে দুনাই নাই কৈবে লাগে। উঠ এডিশে নাকিবি মোৰ আগে। সকলে অকতে শুনি আছে বসি এ। তে ৰিাৰ কি কৈৰে লাগে কৰা ২৭ হদি কৰি গৈল এনি উলা। পাই এটি শেষ কৰি লৈ শৰিৰ মাৰনো ওতে আছে। লালে লালে যাই বশিত তাৰ কাছে। ২৭১ যে গণি তৈল বেলা আনা নাই। সৰি গলি এনে থাকে নোমাই।