এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
এক চৰিত যত লোকৰে চলি গৈ তেতি। থাকিঙ্গে পুন ভূন। এত অনৰে কথা শুনিয়ে সম্প্ৰতি। মেতে ছিল শঙ্কৰ মহামতি॥১২ একদিন বাকসবক লৈয়া সঙ্গে। হাক ভাৰু মুনি উমলি'ৰলে। জন বালক সহিতে ফুৰা কীড়ি। দলি বিল খেলাৰে কৰিয়া গিড়া গিড়ি। অনন্তৰে পাইল গৈয়া লৌহিত্যৰ তীৰ। কাজ চৰিয়া শঙ্কৰ মহাধী। কতোবেলি বলিতে হাসি আলোচৰ। পা ধুইবো বুলি কথা বান্ধিল। নিশ্চয়।১৪ পৰে বোসত সবে শুনা মোৰ বুজি। বু দিয়া এত খেদিবে ইদানি। এহি মুক্তি কৰি সবে নাযিল হলে। বুৰ দিয়া তোৰ পানীৰ গৈয়া জলে দুই চাৰি একো শৰে লাইবে। লৰ ভিতৰে ইে ভায়োলি কবি। আটা পায় শৰে মৰোমৰৰ বুলি। থৰ ৰাৰোবাৰ আনি ফাৰত দুশি।১ পানী খায় কতো অনেৰে চেল চেলি। কেন দেখি শৰে হায় কৰি কেলি
