পৃষ্ঠা:গীতাসাৰ.pdf/৬১

৮। অধ্যা। কৰে। যি জীবাত্মা শীত, উষ্ণ, সুখ, সুখ, মান, অশাল, , ইত্যাদি বর্জিত, সেই আত্মাতে পৰমত্মা অবিচলিত ভাৱে বিল থাকে; আৰু যি জ্ঞান-বিজ্ঞানবিশিষ্ট, বি বিকাশ আৰু জিতেত্রি, যি শিলল, জোন, সোশ, মাটি সকলাে বন্ধুকে সমান লেখে, তেওঁকে যােগাঢ় বুলিব পাৰি। (১) | “সুহৃদ, মির, অৰি, উদাসীন, মধ্য, দ্বেষ, বন্ধু, সাধু, আধু (২) আৰু অষ্ট সকলাে জীৱকে ধি সমন জ্ঞান কৰে, তেওঁৱেই বিশিষ্ট পুরুষ। এই বিশিষ্টতাই যােগারূঢ় পুষৰ পূৰ্বলক্ষণ। যােগাৰু পুৰুষে সততে নিজানত বাস কৰি, ইজিয়াদি সৰত কৰি, আশা আৰু পৰিগ্ৰহ ত্যাগ কৰি, চিত্তক সমাহিত কৰিব লাগে। ৰ ওখও নহয়, নিচেই চাপষে নহয়, এনে পৱিত্ৰ ঠাইত (e), অতি কুশাসন, তাৰ ওপৰত ইলিশা বা বাঘৰ ছাল, আৰু তাৰ ওপৰত কোন বই (৪) পাৰি ৰােগীয়ে উপবেশন কৰাৰ খিৰি। এনে পৰি আসনত উপবিষ্ট হৈ চিত্ত, ইন্দ্ৰি আৰু ক্রিয়া সংযত কৰি একাগ্রজিতে চিহ্মিৰ মােগাজী পুরুষে সমাধি অ্যাস কৰাৰ আয়ােজন। যোগাভ্যাসী পুৰুষে শিৰ, শৰীৰ আৰু কণ্ঠ পােনকৈ নীলাঙ্গারে খি, (১) শীত, শাখা, খ, লোক। () যি উপাৰৰ কাণ ৰখাকৈ পাৰ কৰে, বি পাৰৰ আঙ্গি উপাৰ কৰে ; যি নিজৰ পাৰ নোহোৱাতো আনৰ অপকাৰ দিয়ে, যি পৰ কি হিত এক্ষেতে প্রকৃত নহয় । বি বিশাল ব্যক্তি শক্তি পিল কৰে, যি আর্থ ৰাখি নক পিল ; এনে সফলাকে বিমান চ ো পৰে সোধি মা যোগাড় কৰ উপযুক্ত। কানাৰিকৃত শীতার্থ সপশী। ( গা বা শিলৰ ওপৰতজসপাই বিশিষ্ট বিধি। () ও কাল বােসত পাৰিবলৈ নি ।