ভেলেউ।— মাৰি খালে চাগৈ, হজিৰ!
ইয়ং।— হেইটো কুকুৰ কায়? হি কি জাত আছে?
পেস্কাৰ।— নহয় হজুৰ, কুকুৰ নহয়, মুৰ্গী হে।
ইয়ং।— হাঁ, হাঁ, আমি এটিয়া জানিলে। আচ্ছা গাওঁবুঢ়াকো বলাও।
পেস্কাৰ।— হেৰ, টেকেলা, ভোগমন গাওঁবুঢ়াক ফুঁকাৰ; মুক্তিয়াৰকো খবৰ দিবিগৈ।
টেকেলা।— ভাল, দৌতা! (চিয়ঁৰি) ভোগমন গাওঁবুঢ়া হাজিৰ; ভোগমন গাওঁবুঢ়া হাজিৰ!
ইয়ং।— টুমি গাওঁবুঢ়া টাকিছে।
ভোগ।— (কঁপি কঁপি) হয় ধৰ্ম্মাৱতাৰ!
ইয়ং।— হেইটো মাইকী গড়তে টুমি মুৰ্গী ডৰিছে?
ভোগ।— হয়, হজুৰ ধৰ্ম্মাৱতাৰ!
ইয়ং।— তুমি টাকে ডাম ডিছে?
ভোগ।— নাই দিয়া, হজুৰ।
ইয়ং।— এটিয়া ডাম ডিবে?
ভোগ।— নাই হজুৰ, কৰপৰা দিম, দুখীয়া মানুহ।
ইয়ং।— (পেস্কাৰৰ প্ৰতি) ওৱেল, এই আডমি কচুৰ কবুল কৰিছে। টাকে আমি ফাটক দিবে।
পেস্কাৰ।— হয়, হজুৰ! কিন্তু সি আচল কথা চমজি ক'ব জনা নাই। তাৰ মুক্তিয়াৰক সুধিলে ভাল আছিল।
ইয়ং।— আচ্ছা, মুক্তিয়াৰকে বলাবে লাগে।
মুক্তিয়াৰ।— হজুৰ! বেণ্ডা হাজিৰ আছোঁ।
ইয়ং।— টোমাৰ কুচ্ জবাব টাকিছে?