পৃষ্ঠা:গদাধৰ.pdf/৮৮

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৮২
গদাধৰ।


বঃ ফুঃ।— পাইছোঁ উদ্দেশ।
মিলিছে হাততে আহি, ঈশ্বৰ-ইচ্ছায়;
—আছেহি আলহী হই।
ঘোঁৰা-বৰুৱা।—শুভবাৰ্ত্তা অতি।
“শুভস্য শীঘ্ৰম্” জানি, কাজে হাত দিয়া
উচিত এতিয়া দেখোঁ।
পাঃ ফুঃ।— নিশ্চয়, নিশ্চয়।
পলমে বিঘিনি মাতে; নাৰাখিবাঁ ৰাখি
শুভকৰ্ম্ম পাচলই।
বঃ ফু।— সুখী হলোঁ শুনি।
সবৰো মিলিছে মত। অনতিপলমে
যাওঁ সৱে কৰোঁগই যুগুত উপায়;
ভাগে ভাগে শুভ কাম। সেনাদল আৰু
যাত্ৰাৰ আহিলা-পাতি হব লাগে স্থিৰ।
অতি শীঘ্ৰে দিব লাগে, সেনাধ্যক্ষ পাতি
গদাপাণি কোৱঁৰক। সেনানী সজাই
কৰোক যুগুতি ভাল; সসৈন্যে উজাই
যাব লাগে পানী-পথে। কিন্তু, আগে তাৰ,
যাব লাগে আগ-বাৰ্ত্তা ‘বৰ’ মন্ত্ৰীলই;—
ৰক্তপাত নোহে যাতো পাৰিতপক্ষত,
প্ৰজাবল ক্ষয় যাতো নহয় কাচিত,
প্ৰজা-হিত-সাধনত।   (সকলোৰে প্ৰস্থান।)

অঙ্কপাত।