পৃষ্ঠা:গদাধৰ.pdf/৮৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৭৭
গদাধৰ।


ফুকননী।-নকৈ নেথাকোঁ নাথ।
প্ৰতিশ্ৰুত হোৱাঁ আগে, প্ৰাণ দিবলই;
—দিম পৰিচয়।
বঃ ফুঃ।- নকৰো প্ৰতিজ্ঞা আগে।
নবধোঁ নিৰ্দ্দোষী কিন্তু, জানিবাঁ নিশ্চয়,
অন্য় উদ্দ্য়েশ্য়ত।
ফুকননী।-শুনা তেন্তে প্ৰাণনাথ।
দিয়াঁ প্ৰাণদান মোক, ৰাখি ভ্ৰাতৃপ্ৰাণ;—
গদাপাণি আছে আহি, আজি দিন চাৰি।
গুপুতে বইছে বাছা, ৰজাৰ ডঁৰিত;
ৰাখাঁ তাৰ প্ৰাণ।
বঃ ফুঃ।— ইকি! গদাপাণি!
কিয় তুমি ৰাখিছাঁ লুকাই! প্ৰাণ স’তে
প্ৰাণৰ সোদৰসম স্নেহোঁ যাক মই,
মোৰ হন্তে ভয় তাৰ?
ফুকননী।— জানোঁ নাথ, তৱ ভাব।
তথাপিতো, ৰাজকীয় কৰ্ত্ত্যবত লাগি
জানো কিবা কৰাঁ! ৰাজাজ্ঞাৰ কথা নিজে
শুনালাঁ সিদিনা।
বঃ ফুঃ।- নকৰিবাঁ ভয়।
ৰাজাজ্ঞাৰ প্ৰতিকুলে চলিছোঁ এতিয়া;
প্ৰজাৰ উদ্ধাৰ হেতু কৰিছোঁ যুগুতি,—
লৰা-ৰজা ভাঙ্গি ৰজা পাতোঁ অন্য জন।
শুভক্ষণে পালোঁ বাৰ্ত্তা গদা কোৱঁৰৰ।