পৃষ্ঠা:গদাধৰ.pdf/৭৪

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬৮
গদাধৰ।


কিমতে উদ্ধাৰ হয় দুৰ্ণামৰপৰা,
চিন্তাঁ সকলোৱে।
বঃ ফুঃ-চিন্তৰিছোঁ বিস্তৰ হেৰা!
ইন্দ্ৰবংশী ৰাজকুল, আজি পৃথিবীত,
তয গল দুৰ্ণামত! লাগিছে তবধ
জানো, স্বৰ্গত দেৱতা, দেখি মৰতত
মানৱৰ অনুচিত কাজ; দেখি আৰু,
মহাসতী জয়মতী পীড়নৰ দশা!
শাপিছে দিনকে জানো, সতীকুলে হাঁয়,
ই ৰাজ্যৰ পতনৰ হেতু। নাই আজি
ৰাজলক্ষ্মী অসমৰ; ত্যেজিছে দেবীয়ে।
ত্যেজিল সতীয়ে যেই! বাজিছে হিয়াত
দেৱতা আদেশ বাণী,—নাই দোষ মোৰ।
কৰ্ত্তব্য পালন হেতু হলোঁ প্ৰতিশ্ৰুত,
নডৰাওঁ কাকো।

( দুৱৰীৰ প্ৰৱেশ)


দুৱৰী।—ৰাজদূত উপস্থিত
দেউতা-ঈশ্বৰ।
বঃ ফুঃ।—ক্ষন্তেক পলমে দেখা।
শুশ্ৰুষাৰে ৰখা হোক আলহী টোলত।

দূত।— ভাল, দেউতা-ঈশ্বৰ!

(প্ৰস্থান)


বিষয়া।— এৰোঁ আজিলই।
নাপায় সম্ভেদ যেন অহা-ৰাজদূতে

আজিৰ মন্ত্ৰণা কথা।

(সকলোৰে প্ৰস্থান )