১ম, হাঃ।-সি হে, তাৰ পৰিণামে, যত্কূটৰ ঘাই। ভাল মাৰিলি,
তাৰ পৰিণামে, বৰহমবধি! তই যে মৰিলিয়েই, তাৰ পৰিণামে,
মোকো মাৰিলি, তাৰ পৰিণামে, অধৰমী!
চোঃ চাঃ।- (১ম হাটৰুৱাক গতিয়াই-ভুকুৱাই) কটাবন্দী, কি কেপ্-
কেপাই থাক। যাবলৈ কৈছোঁ, বল। ইয়াতে ধাতু উৰাম চাবি!
১ম, হাঃ।—ইয়াতে মাৰি পেলালেও, তাৰ পৰিণামে, ভাল আছে ককাই!
জীয়াজুইত পৰি আৰু, তাৰ পৰিণামে, জীম বুলি ভাবিছোঁ নে!
২য়, হাঃ।—কপালত যি হব লগা আছে, হব। মই হলে আগ হৈছোঁ।
আহ, ককাই, আহ।
চোঃ চোঃ-(১ম, হাটৰুৱাক গতা মাৰি।) এইটোৱে নো ভেবা লাগি
কৰিছে কি? আগ, নাবাঢ় কিয়?
১ম, হাঃ।—যাওঁ যাওঁ, তাৰ পৰিণামে, ককাইটি হেৰেই, যাওঁ। তহঁতৰ
আলেখ-লেখ হে, তাৰ পৰিণামে, চাইছোঁ।
চোঃ চোঃ।-বাৰু, নেলাগে লোকৰ আলেখলেখ চাব। গতাত মূৰ নৌ
ছিঙ্গোতেই আগ বাঢ়।
২য়, হাটৰুৱা।-এৰা, ৰজাৰ হুকুম বুলিলে আৰু কব লাগিছে নে?
আহ, ভাইটি আহ, যি কৰে ঈম্পৰে!
চোঃ চোঃ—বল আজি, বাপেৰে, দুইকো পিঙ্গত দিয়ামগৈ। কটাহঁত!
ত্ৰিশূলৰ ওপৰত নাচিছিলি!
(সকলোৰে প্ৰস্থান)
⸻⸻
