এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫৫
গদাধৰ।
সেয়ে গদাপাণি। ভাবনাৰ তেনেহলে
নেদেখোঁ কাৰণ।
সঃ গোঃ-নেভাবি থাকিব পাৰি,
ঘূৰি গদাপাণি স্বৰূপ গইছে যদি
নগৰৰ মুখে।
হাজৰিকা।-আৰু এটা কথা কওঁ।
আমাৰ জনাব লাগে স্বৰ্গদেৱলই,
গদাই উজাই যোৱা, নগৰ ধিয়াই;
ভাটী ফালে সেনাদল নাই প্ৰয়োজন,
নগৰ ৰক্ষাৰ হেতু নিয়োক চপাই।
কিবা জানি গদাপাণি সসৈন্যে সোমাই
আক্ৰমিব সিংহাসন। আমাৰ সেনাই
এৰিছে সীমাত থই, থাকিব আগছি।
তুষ্ট হব স্বৰ্গদেৱ এনে মন্ত্ৰণাত,
নধৰিব দায়।
বৰা।— শলাগিছোঁ হাজৰিকা!
সঃ গোঃ।—নহলে উপায়
নাছিল আমাৰ আৰু!
এৰাঁ এবে আন কথা; বিহিত বিধানে
যাব লাগে নিবেদন দূতৰ হাতত;—
তিনে বহি যুক্তি কৰি, লিখিবাঁহি কালি।
উঠা হোক আজিলই, যোৱাঁ ঘৰাঘৰি।
(সকলোৰে প্ৰস্থান)
⸻⸻
