এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩৭
গদাধৰ
বকুল, বন্দুলী, চঁপা, শেৱালী, নাহৰ,
গুটিমালী, জাঁই আৰু মৰুৱা, মথাই
কেতেকী সইতে সৱে সৌৰভ বিলাই
কৰিছে আমোল-মোল জগত-সংসাৰ।
—মুগ্ধ যত প্ৰাণী—বিমোহিত নৰ নাৰী।
প্ৰেমিক প্ৰেমিকা আৰু ভাবত বিভোল।
—জগত নিটাল। (ৰ-লাগি থাকে)
অহ, আৰু কিবা ভাব
খেলিছে হিয়াত! কিবা কৰে মন-প্ৰাণ!
উৰুঙা লাগিছে বুকু, কিবা অভাৱত?
নুবুজোঁ মনৰ গতি, প্ৰাণৰ ভৰসা!
বসন্তৰ মায়াই ধীৰে ধীৰে ধীৰে
নিছে মন উৰুৱাই, কি জানো কলই।
কান্দিছে পৰাণে সুখে-দুখে পূৰ্ণৰাগে
হিয়াৰ তলিত, আপোন ভাবত মজি।
গুপুত বাসনা, গুপুত যাতনা যিবা।
নহয় বেকত! ( আকৌ ৰ-লাগে)
হাঁহিছে পদুম পাহী।
নিজনি বিলত, সূৰ্য্যৰ জেউতি পাই;—
ঈৰ্ষা কিয় মোৰ?-তদ্ৰূপ মহিমাময়ী
কিবা এটি জোতি পৰিছে হিয়াত আহি;—
আদি ক’ত তাৰ?—অন্তৰে পাইছে ধুকি
আঁতিগুৰি যিবা। কিন্তু হাঁয়, গদাপাণি—
বিৰহী কৰাগী-বৰাগী কদাপি নোহে
