পৃষ্ঠা:গদাধৰ.pdf/৩৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩০
গদাধৰ।


গদা।— পিচে, ডাঙ্গৰীয়া!
সৰুতে বৰাগী; নিশিকিলোঁ কাম–কাজ।
অকামিলা এবে মই গৃহস্থী–বনত;
কিমতে শুজিম ধাৰ? কিন্তু, নিবিচাৰোঁ
পৰমূৰে-খোৱা-বাস।
শইকীয়া।— গৰখীয়া বাব,
শিকিব নলগা বন;—নিতান্ত নবহে
মন যদি কাম বিনে।
গদা।—যিবা আজ্ঞা হয়।
শইকীয়া।—যোৱাঁ দুৱৰী লগত।
গদা।—আশীছোঁ সবাকো।   (গদাক লৈ দুৱৰীৰ প্ৰস্থান }
সঃ গোঃ।—পিচে, হাজৰিকা!
হাজৰিকা।—কিবা কয় ডাঙ্গৰীয়া?
সঃ গোঃ।—কৰাঁ আয়োজন
ৰাজাজ্ঞা পালন হেতু।
হাজৰিকা।—অৱশ্যে কৰিব লাগে।
সঃ গোঃ।— আৰু এটা কথা চাবাঁ;
প্ৰজাৰ অৱস্থা কথা উচিত জ্ঞাপন,
বিবৰি সংক্ষেপে।
হাজৰিকা।—কৰা যাব তাকো
পিচে, এটা কথা;-কৰিলানে মন সৱে
বৰাগী জনক?-সামান্য পুৰুষ বুলি
নুবুজিবাঁ সিজনক; বেলেগ লক্ষণ,
দেখা যায় পুৰুষৰ,—মহাজন যেন।