এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩১৬
গদাধৰ।
অশেষ যন্ত্ৰণা ৰাশি নৰক কুণ্ডৰ,—
পাপীৰ প্ৰশ্চিত্ত হেতু।
ৰজা।— ভয়ঙ্কৰ!
ভয়ঙ্কৰ দৃশ্য নৰকৰ!!
কি দিম তুলনা;—পৃথিবীত তাৰ সম
নাই শাস্তিস্থল। আৰু সেই ঘোৰৰূপী
যমদণ্ডধাৰী দুত আহে সৌৱা চাপি!
অহ, ধৰে। ধৰে!! ধৰে!!!
(ৰাজমাওৰ প্ৰৱেশ)
ৰাজমাও— হাঁয়, মোৰ বাছাধন!
ভয়ত বিহ্বল! নহব নো কোন্ বাৰু,
এনে বিপদত। (ৰজাক আকোঁৱালি ধৰে)
বুঃ গোঃ।— বকিছে প্ৰলাপ মাও।
ৰাজমাও।—নেমাতিবাঁ তুমি।
এৰাঁ লগ ইমানতে; বাকী নাই আৰু
লেশমাত্ৰ ভুগিবৰ তৱ উপকাৰ!—
মহাপাপী তুমি। নৰকতো নাই স্থান,
তোমাৰ জিৰণি হেতু!
বুঃ গোঃ- ভুঞ্জিছোঁ আৰ্জ্জিত ফল;
নাই কাৰো দোষ। মাগিছোঁ বিদায় মাও!
নকৰোঁ আমনি; নাচাপোঁহি কাষ ঘুৰি।
—এই দেখা শেষ।
(বুঢ়াগোহাঞিৰ প্ৰস্থান)
