পৃষ্ঠা:গদাধৰ.pdf/১২১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩১৫
গদাধৰ।

বুঃ গোঃ।— মাথোঁ, কৰ্ম্মফল!
ৰজা।— মানোঁ ময়ো কৰ্ম্মফল।
কিন্তু, কৰ্ম্ম কাৰ? ভুঞ্জে কোন ফল তাৰ?
বুঃ গোঃ।- আমাৰো এৰণ নাই;
লাগিব ভুঞ্জিব বহু এই শৰীৰত!
সবাতো আগেয়ে জাৰ্নাঁ, মোৰ পৰিণাম;
—লব মোৰ প্ৰাণ।
ৰজা। এৰিছোঁ প্ৰাণৰ আশা।
নেৰে, জানোঁ, প্ৰাণে কাকো গদাপাণি বীৰে;
ভুল নাই আজি তেওঁ জয়মতী কথা।—
অহ, কিবা ভাব, কিবা দৃশ্য অকস্মাৎ!
দিছে দেখা মূৰ্ত্তিমতী মহাসতী আহি,
দেখি মোৰ দুৰদশা! আৰু যতমানে
নিৰ্দ্দোষী জনৰ ৰূপ দেখিছোঁ আগত,
বধিছিলোঁ প্ৰাণ যাৰ ৰাজদ্ৰোহী ভাবি,
তোমাত প্ৰত্যয় মানি! চাপিছে ওচৰ,
অন্তিম সময় মোৰ জানি ই সময়,
চাইছেহি পৰিণাম!
বুঃ গোঃ-নানিবাঁ সি ভাব।
পাহৰাঁ পাপৰ কথা!-কি হব উপায়!
নাই মোৰ পৰিত্ৰাণ ইহ-পৰকালে;
পৃথিবীৰ ঘোৰ শান্তি-অতি ভয়ঙ্কৰ,-
দেখিছোঁ আগত। দেখিছোঁ আগত আৰু,

২২