এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৯৮
গদাধৰ।
বুঃ গোঃ।—নাৰাখোঁ সঞ্জাত ময়ো।
নুভুলোঁ তোমাক কিন্তু জানাঁ স্বৰ্গদেৱ,
মিলিম দুনাই।
(উচাৎ মাৰি প্ৰস্থান)
ৰজা। সৰ্ব্বনাশ!
এতিয়াহে ডুবিলোঁ সমূলি।
বঃ গোঃ।ভালকে বুলিছোঁ আমি,
এৰে যদি শনিগ্ৰহে ইমানতে লগ।
আছে যদি পৰিত্ৰাণ, ভাগ্যবলে তৱ,
মৰণ নিশ্চয় ভাবি কিবা ফলোদয়?
প্ৰাণলই মায়া অত ৰাখাঁ যদি তুমি,
এৰাঁ ৰাজ্য-মায়া। নিৰ্ব্বিবাদে দিবাঁ এৰি
ৰাজ-সিংহাসন, ঘাটে যদি ৰাজসেনা;
-পাবাঁ পৰিত্ৰণ। ধৰাঁ যদি উপদেশ
এনে সময়ত, কৰিম যুগুতি যিবা,
বঁচাবৰ হেতু।
ৰজা।—কিনো কম, ডাঙ্গৰীয়া,
তৱ গুণ কথা! নিচিনিলোঁ বন্ধুজন,
নধৰিলোঁ আগে, তৱ সজ উপদেশ!
চিনিছোঁ এতিয়া, চিনালে বিপদে মিত্ৰ;—
পালিম নিশ্চম সাৰ উপদেশ তৱ।
কৰাঁ ডাঙ্গৰীয়া! যিবা ভাল দেখা তুলি
ৰাখাঁ বিপদত।
