পৃষ্ঠা:আশীৰ্ব্বাদ.pdf/৫৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৫
আশীৰ্ব্বাদ
আই সবাহ

কি দিয়া পূজিম আই চৰণে তোমাৰি।
পূজি বৰ বস্তু নেপাওঁ ভুবনে বিছাৰি ॥
পুষ্প দি পূজিলো হেতেন ৰক্ত জবা জাৰ I
দুগ্ধেৰে পূজিম কি সুৰঙ্গী যাহাৰ॥
ধন দি পূজিবে আই নিজে ধনেশ্বৰী।
জল দি পুজিলো হেতেন নিজে জলেশ্বৰী ॥
অন্নেৰে পূজিম কিবা নিজে লক্ষ্মী মাৱ।
বস্ত্ৰ দি পুজিবে দিব্য বস্ত্ৰ যাৰ গাৱ॥
মন দি পূজিবে মোৰ মন নোহে থিৰ।
চিত দি পূজিবে চাওঁ চিতেই অস্থিৰ॥
স্তুতিৰে পূজিম কিবা নিজে সৰস্বতী।
কায় বাক্য চিত্ত মন একো নাই স্থিতি॥
যিবা বস্তু দিবে চাওঁ সকলো তোমাৰ।
তোমাক পূজিবে বস্তু নাহিকে আমাৰ॥
এই নামে আই তুমি সন্তোষ লভিবা।

শীতল চৰণ ছাঁয়া দুখীয়াক দিবা॥

এই নামতে সন্তোষ হৈ দুখীয়া জীৱক শীতল চৰণৰ ছায়া দি তাপিত শৰীৰক শান্ত কৰি কৃপা কৰিব লাগে ॥০॥
       ২। দুখীয়াৰ ঘৰলৈ আই সকল আহিছে যি দৰে ভকতি মিনতি প্ৰণতি স্তুতি কৰিব লাগে তিৰী মতি একো নেজানে। খোড়াৰ খোজে প্ৰতি অপৰাধ। চুলি চিঙ্গি